Cacao, Panama-stad en San Blas

Woensdag 1 mei

Vanmorgen ben ik eerst met de watertaxi naar Bocas gegaan om te prinnen. Dat hadden we na de quad tocht moeten doen, maar dat waren we toen vergeten.

Het was een prachtig tochtje, wat hebben we toch geluk om hier te mogen zijn!

Toen ik terug kwam in het hostel was Ilse ook uit bed en hebben we alle spullen ingepakt. 

We hadden om 11 uur een cacao tour gepland. Vanuit het hostel was het 20 minuten lopen de heuvel op. Bovenop de heuvel stonden 2 huizen, van het voormalig echtpaar van deze food-farm zoals ze het zelf noemen. Ze hebben deze grond eind jaren 90 gekocht en toen was het grasland en graasden er koeien. Vanaf 2000 zijn ze begonnen met het planten van allerlei soorten bomen en nu is het een echte jungle. We kregen een uitgebreide rondleiding over de farm van de eigenaar die ons over bijna alle bomen wel iets kon vertellen. Ze hebben deze farm aangelegd met lokale kennis, dus alles is zo geplant dat het optimaal kan groeien. Er groeien o.a. bomen die echt voor het hout gebruikt worden, bamboe, en heel veel bomen en planten waarvan de je kunt eten, oa.a bananen, jackfruit, ananas, allerlei kruiden en specerijen, kaneel, een soort van spinazie, lemongrass en nog veel meer. En dus ook cacao. Onderweg mochten we ook al van alles proeven. De cacaoboon werd open gemaakt (met een machete uiteraard) en we mochten het witte vruchtvlees eten. Lekker! De pitten worden gedroogd en daarna gemalen en dan krijg je cacaopoeder.

Er stroomt nu ook een riviertje en hierdoor leven er ook dieren en insecten op de farm. Apen komen het fruit stelen en we zagen een aantal rode kikkertjes. Nu kon ik ze beter op de foto zetten. Ook zagen we een mooie libelle.

Aan het eind van de tour kregen we een uitgebreide lunch met eten ‘uit eigen tuin’.

Er was o.a. kokosmelksoep, jackfruit, bananencake, lemongrassthee,

En we konden de fases van de cacao zien. Als je een beetje cacaopoeder met suikerriet at, dan smaakte het naar pure chocolade. Het was heel interessant en een lekkere lunch.

Toen we terug kwamen bij het hostel is Ilse gaan kajakken. Om 16 uur hebben we de watertaxi genomen naar Bocas en hebben we ons gemeld bij het kantoortje waar we onze bus terug naar Panama-stad hadden geboekt. Daar kregen we onze tickets en werden met een boot naar Almirante terug gebracht. 

Ik had vooraf een andere route terug naar Panama-stad bedacht, met een overstap in David,  maar de heenweg vanuit Boquete duurde langer dan vooraf verteld dus durfde ik er niet op te gokken dat alles aan zou sluiten zoals ik dat had bedacht. En het kantoortje om daar info over in te winnen kon ik niet vinden, dus hebben we deze rechttreekse transfer maar geboekt. Ook over deze kreeg ik wisselende info, de een zei dat we om 6 uur in de ochtend aan zouden komen, de ander zei tussen 4 en 5 uur.

We hadden eigenlijk een tour naar San Blas geboekt waarbij we om 05:30 opgehaaldd worden worden. Dat vond ik allemaal te krap, dus we hebben zondag al onze trip naar San 

Blas gewijzigd naar vertrek een dag later. 

In Almirante zou een transfer naar het busstation moeten staan, maar die was er niet. We waren met 8  personen en hebben gewacht maar er kwam niemand. Er waren wel 2 jongens die zeiden dat het goed kwam, maar ondertussen was het al 10 voor 18 en knepen we hem toch wel een beetje. Als we de bus zouden missen hadden we een groot probleem. Die jongens hebben toen taxi’s geregeld, maar die moesten we wel betalen. ($2, maar toch we hadden al betaald voor een transfer). Anyway, we zaten op tijd in de bus en vertrokken mooi op tijd voor een lange rit terug. Het ging vrij vlot en we hebben allebei best een tijdje kunnen slapen. Ilse werd rond 3 uur en ik rond half 4 wakker en toen was het nog maar een half uurtje. Ik was blij dat we de trip naar San Blas verzet hadden, want nu hoefden we niet te haasten. 

Donderdag 2 mei

We namen een taxi naar het hostel en toen we daar aankwamen konden we er niet in…

Omdat we nu een andere nacht in Panama slapen had ik de bestaande reservering moeten annuleren en een ander hostel moeten boeken. Deze had blijkbaar geen 24 uurs receptie. Nou ja, ze hadden wel fietsen te huur, dus dat was fijn om Panama-stad te ontdekken. We hebben voor de poort zitten wachten en een half uurtje later kwamen er 3 meiden naar buiten die naar San Blas gingen. Toen konden wij naar binnen en daar verder wachten. Er kwam pas  om 7 uur iemand. We konden toen wel ontbijten (we kregen pannenkoek of wafel). De fietsen waren helaas kapot... 

Toen maar een Uber gepakt naar het Metropolitan Nature Park, een stuk jungle midden in de stad. Het zijn verschillende routes om te lopen. Het was warm, maar gelukkig was er veel schaduw. Op zoek naar dieren! Uiteraard wilden we heel graag nog een luiaard zien, dus we liepen rustig en keken goed. Op een gegeven moment hoorde ik een knabbelend geluid. Ilse was al  een stukje verder, maar ik liep terug en daar zat een soort van grote cavia-rat. De officiële naam is Neque, of Agoeti.

We zagen ook weer een grote mieren-snelweg. We konden deze helemaal volgen een hoge boom in. Daar halen ze vast hun verse blaadjes. 

Een stukje verder dacht Ilse een luiaard te zien. “Iets keek haar aan”. We hebben lang staan kijken en we dachten een gezichtje te zien, maar na een foto gemaakt te hebben en verder in te zoomen, bleken het takken. Wel sprongen er kleine aapjes door de bomen.

We zagen nog een paar cavia-ratten en een leguaan. Ilse zag een parkiet-papegaai. We speurden en speurden, maar helaas zagen we geen luiaard. Wel kwamen we 2 keer bij een uitzichtpunt op de skyline op Panama-stad.

En toen stond Ilse (alweer) stil. Daar zat ie hoor, de luiaard! Deze zat niet zo verstopt, dus we konden hem goed zien. Hij sliep, dus we besloten een kruis op het pad te zetten en een stukje door te lopen, om later nog terug te komen en te kijken of ie wakker was.

Helaas bleef ie zitten hoe ie zat. We riepen en we maakten geluiden, maar zelfs toen een vliegtuig over vloog bewoog ie niet. 

Er kwam een gezin aangelopen, dus wij wezen de luiaard aan, Het gezin zei dat ze net een luiaard met baby hadden gezien! Wel hoog en goed verstopt tussen de bladeren. We liepen snel dat pad in en keken en zochten. We hebben haar niet kunnen ontdekken. We vroegen nog anderen of ze iets gezien hadden, maar niemand had de luiaard gezien. Jammer! Maar we hadden deze in ieder geval wel gezien.

Wat ik wel ineens zag zitten op een tak was een toekan! Wow, vet! Deze zat heel mooi geposeerd en ging ook nog geluid maken. Super mooi!! Dat was ook leuk om te  zien. 

We zagen nog een kleine gifgroene salamander (of hagedis, geen idee wat het verschil is) en Ilse zag nog een bruine slang wegschieten. Verderop zaten nog meer hagedissen en we kwamen bij een meertje met schildpadden. Al met al een zeer geslaagde ochtendwandeling dus!

We namen een Uber naar het centrum en lieten ons afzetten bij een fietsverhuurbedrijf.  We wilden 2 fietsen huren, om zo een aantal plekken te kunnen bezoeken. We stonden klaar om te vertrekken toen ik vroeg waar het slot was. Dat hadden ze niet. Ze hadden 5 sloten en die waren al verhuurd. Dat meen je niet. Ik zei dat ik die fietsen dan niet hoefde Wat heb je eraan als je nergens kunt stoppen? Ze gingen nog beter zoeken en zelfs de baas kwam naar de winkel om mee te zoeken, maar ze hadden er echt geen. Tjongejonge wat irritant! 

We hebben de fietsen terug gegeven en zijn gaan lopen. Eerst naar de vismarkt. We kwamen bij de haven en zagen een pelikaan vliegen. Daarna zijn we gaan lunchen in een van de restaurantjes. Garnalen met frietjes. We wilden ook de vismarkt zelf bezoeken maar die leek niet meer te bestaan. We konden nergens naar binnen in ieder geval. (Later in de taxi terug zagen we de ingang, maar toen was het te laat).

Na de lunch liepen we verder over een pad dat speciaal is aangelegd voor fietsers en wandelaars. We gingen naar de Panama letters voor een foto. Je kon hier ook heel goed skeeleren, dus Ilse vond dat we skeelers hadden moeten huren ipv een fiets. We hadden ook mooi uitzicht op de skyline en we zagen een wasbeer!

Vanuit het Panama-sign liepen we terug over de boulevard naar Casco Viejo. Dat is het oude gedeelte van Panama-stad. We bekeken wat souvenirwinkeltjes en een ijswinkel. Daar zijn we gauw weer weggegaan, want 5 dolar voor een bolletje vond ik echt te gek.

We kwamen langs een supermarkt waar we iemand een kokosnoot zagen kopen. Die lagen in de koeling en die hebben we dus een gekocht. Er werd ook een gat in gemaakt zodat je kon drinken. Het was zo warm in Panama-stad. We hebben nog nergens zoveel gedronken op een dag als hier. 

We hebben een beetje rondgestruind in Casco Viejo en uiteindelijk een souvenirtje gevonden en een betaalbaar ijsje.

Toen vonden we het wel mooi geweest. We namen een taxi terug naar het hostel en Ilse is lekker het zwembad ingedoken.

Vanavond zijn we nog gaan uit eten bij een Italiaans restaurantje en toen hebben we onze tas ingepakt voor San Blas. We hoeven maar een paar spullen mee te nemen. De rest van de bagage kunnen we in het hostel achterlaten. Vanavond zijn we op tijd gaan slapen.

Vrijdag 3 mei.

Op tijd weer op vandaag want tussen half 6 en 6 zouden we opgehaald worden. We ontbeten met de pizza die over was van gisteren. De auto was netjes op tijd en vlotjes reden we Panama-stad uit. Het was erg druk al, we zagen veel schoolkinderen die op de bus wachtten.En dat al om 6 uur in de ochtend.

We hadden een korte stop bij een tankstation en toen gingen we van de grote weg af. Deze weg was misschien wel de bochtigste en steilste tot nu toe. Omhoog, omlaag, scherp naar links, dan weer naar rechts. Poeh. 

We kwamen bij een paspoortcontrole en omdat het Guna Yala (de officiële naam van San Blas) gebied een onafhankelijke staat is. 

Rond half 9 kwamen we bij een plek waar wat bootjes lagen en waar we op een van de bootjes gedirigeerd werden. Het eerste stuk was al mooi, over een rivier door de jungle. We zagen verschillende mensen in een houten kano voorbij varen. De huisjes die we zagen waren veelal erg basic. Veel hout  en riet,

Op zee zagen we de eerste eilandjes liggen. Het was minder blauw dan gedacht, maar dat kwam vooral omdat het op zee diep is. De felblauwe kleur zie je op de ondiepe stukken.

Toen we stopten bij een van de eilandjes om iemand op te halen was het wel prachtig blauw. En het water is erg helder.

We gingen verder naar ons slaapeiland van vannacht, Yanis Island.

Hier werden we naar ons huisje gebracht, op het strand aan de zee. Er zaten een paar ramen in met muskietengaas, maar de deur kon van de buitenkant niet dicht en onder het dak was het helemaal lopen, dus dat muskietengaas hielp niet zo veel.

Het was wel geweldig  om hier te zijn.

We hadden vrije tijd en hebben een rondje lopen over het eiland. Daar waren we nogal snel mee klaar, zo groot is het niet. :-) Ilse heeft in het water gelegen en ik in de hangmat.

Er lijken 2 of 3 families te wonen en iedereen heeft een eigen taak. Een familie is van de reserveringen en het eten, maar toen ik vroeg om een kokosnoot werd ik naar de andere familie gestuurd. Die zijn vervolgens met 3-en bezig geweest om de schil eraf te hakken.

Er staan maar 3 huisjes voor de eigen bewoners en een aantal kamers en hutjes voor toeristen. Het sanitair is gedeeld. Heel basic dus, maar prima!

Toen we aankwamen werd gevraagd of we vis of kip wilden. Ik koos vis en Ilse ook. Er werd 2 keer op een schelp geblazen toen het tijd was voor de lunch. We krege one lunch en toen sprak Ilse de legendarische woorden ‘tjezus dit is gewoon een vis’.

Ja klopt, dit keer geen stukjes gebakken vs maar een hele gebakken vis. Compleet met kop. en ogen. ‘Hij staart me aan, dit eet ik echt niet’.

De staart en de ingewanden waren er wel al uit, maar verder moesten we de vis zelf ontleden. Het was wel lekker.

Na de lunch vertrokken we voor een tourtje. We gingen eerst naar Perro Chico Island, een buureiland. Hier konden we snorkelen. Ik wist dat er ergens een gezonken schip lag en na even snorkelen zagen we het schip hier liggen. Heel mooi want er was koraal  opgegroeid en daar zwommen veel visjes. Verder was er vooral zand en daar zwemt niet zo veel. 

Het eiland zelf was vergelijkbaar met Yanis. Het zijn allemaal kleine eilandjes met palmbomen en een paar hutten 

Na dit eiland gingen we naar de Natural Pool. Dit is een zandbank midden in de zee, heel grappig. Hier mochten we ook snorkelen. Er zwommen wat kleine visjes en we zagen een paar zeesterren.

Hierna gingen we terug naar Yanis. We hebben de rest van de middag een spelletje uno gedaan, gefrisbeed en Ilse heeft gesnorkeld op en de schommel in de zee gespeeld. Ik heb nog lekker in de hangmat gelegen. Prima voor een paar uurtjes, maar dit zou voor mij geen dagen hoeven.

Een van de families liet zien dat ze kreeften hadden gevangen en deze waren ze met een paar vrouwen aan het bereiden. En dat is wel zo’n beetje wat ze doen. Toeristen vertrekken in de ochtend, dan doen ze de kamers, dan komen de nieuwe toeristen, eten maken, wassen, eten maken, volleyballen, zitten, slape, eten maken, de toeristen vertrekken, en alles begint opnieuw. Een paar mannen harken het eiland, anderen besturen de bootjes.

Vanavond kregen we opnieuw een lekkere vis  met een soort koekjes. Ik denk van bakbananen. Er zat niet veel smaak aan. Toen was het donker en zijn we naar ons hutje gegaan. 

Zaterdag 4 mei

Ik ben om half 6 opgestaan om de zonsopgang te bekijken. Het was helaas bewolkt.

Om 7 uur is Ilse ook opgestaan en zijn we gaan ontbijten. Geen vis deze keer,  maar meloen en omelet. 

Om 8 uur was het tijd om ons eiland weer te verlaten. De boot bracht ons terug naar de plek waar we ook vertrokken waren. We moesten even wachten en toen kwam de auto ons weer halen.

Rond half 12 waren we terug in het hostel. Ilse is gaan zwemmen, ik heb ingecheckt voor de vlucht van vanmiddag en de tassen opnieuw ingepakt. Daarna zijn we gaan lunchen bij de Subway. We konden nog even douchen en omkleden in het hostel en toen hebben we een Uber besteld om ons naar het vliegveld te brengen. Onze geweldige vakantie zit er op. Wat hebben we het fijn gehad en wat is Panama een prachtig land.

De vlucht vertrok om 17:20 uur terug naar Madrid en daar kwamen we om 09:30 aan. We moesten 2,5 uur wachten op de vlucht naar Brussel en kwamen daar om half 3 aan.

Marijn en Sanne stonden ons op te wachten. Het was fijn om elkaar weer te zien.