Panama, eerste dagen

Zaterdag 20 april

Na maanden van voorbereiden en het aftellen van de dagen zijn was vandaag eindelijk de dag aangebroken dat onze reis naar Panama ging beginnen.

Vannacht om 2 uur vertrokken we naar het vliegveld van Brussel. Marijn is met ons meegegaan om ons weg te brengen. Sanne was lekker bij opa en oma logeren.

We waren ruim op tijd op het vliegveld en na het inchecken van de rugzak zijn we naar de gate gegaan waar we hebben gewacht tot we konden boarden. 

Het vliegtuig vertrok mooi op tijd en 10 minuten voor op schema landden we in Madrid. Hier moesten we met een soort metro van de ene naar de andere terminal,een ritje van 5 minuten. 

Ilse wilde graag een drankje van de Starbucks, maar dat specifieke drankje hadden ze bij deze Starbucks niet, dus werd het een milkshake bij de Burger King. 

Eenmaal bij de gate moesten weer een tijdje wachten tot we konden instappen. Ik zit op stoel J en Ilse op L, maar een mevrouw van Iberia zei dat het naast elkaar is, dus dat zal dan wel.

We hebbben inderdaad stoelen naast elkaar en de stoel indeling is 2-4-2 dus er zit niemand naast ons. Allebei zijn we inmiddels doodmoe en we slapen daarom ook wel een uurtje of 2. 

De rest van de tijd houden we ons bezig met apparaten. Ik kijk een film en lees een boek en Ilse kijkt vooraf gedownloade tiktokfilmpjes op haar telefoon en doet spelletjes op haar tablet. Zo komen we de 11 uur durende vlucht goed door.

Op de schermpjes in de stoel voor ons zien we dat we een hele lange vlucht over zee weer wat land bereiken. we vliegen over Bahamas en over Jamaica. Dan naderen we toch cht onze eindbestemming. We zijn mooi op tijd geland op het vliegveld van Panama. 

Het is 33 graden. Toen we het vliegtuig uitstapten voelden we meteen een warme föhn van de temperatuur.

We kregen een stempel in ons paspoort en haalden de bagage op. Daarna moesten de tassen nog door een controle en toen konden we de auto ophalen. We hebben een Kia Rio meegekregen. Prima auto!

We reden eerst naar Metromall, een groot shoppingcentre om daar te pinnen, een simkaart te kopen en wat te eten. We hebben ook meteen water gekocht voor de komende dagen. We hebben ook kennis gemaakt met de Panamese mentaliteit. 

Ales gaat hier l.a.n.g.z.a.a.m. De meneer bij het autoverhuurbedrijf, de mevrouw die ons een simkaartje verkocht, de kassa in de supermarkt, ze hebben alle tijd van de wereld en alles gaat traag.  

Even schakelen dus. Ook omdat ik eigenlijk zoveel mogelijk in het licht wilde rijden. Na het shoppingcentre reden we naar het hotel. Het verkeer was even wennen, maar prima te doen. Er wordt regelmatig van baan gewisseld (zonder richting aan te geven) mar dat komt ook omdat sommigeauo’s erg langzaam rijden. Ook op de linkse baan. Rechts inhalen is dus ook de gewoonste zaak van de wereld. Verder zijn er heel veel uitritten, maar nergens staan borden. We hebben daardoor 2 keer een afslag gemist en 1 keer waren we juist te vroeg. Google Maps is dan ook niet altijd even duidelijk.

Daardoor wat later dan gehoopt maar rond half 8 waren we dan toch in het hotel. Hier was een bruiloftsfeest gaande, met hele harde muziek maar daar horen we in onze kamer op de 6e verdieping niks van. Ilse is nog even gaan zwemmen en rond 21 uur zijn we naar bed gegaan. Het is inmiddels 26 uur geleden dat we thuis vertrokken, dus het is mooi geweest. 

Zondag 21 april

We zijn allebei een paar keer wakker geweest vannacht. Ons lichaam is nog niet aan de nieuwe tijd gewend.  Hierdoor was Ilse vanochtend zelfs eerder wakker dan ik!

Om half 7 zijn we opgestaan zodat we op tijd konden vertrekken voor een wandeling door de jungle. Vanaf ons balkon hadden we al mooi uitzicht op de jungle om het hotel. We zijn gaan ontbijten en toen zijn we naar het startpunt van de Plantation Trail gereden, in het Soberania National Park.

Deze route is  7 km, maar omdat je dezelfde weg terugloop kun je ook eerder omdraaien. We waren er al  om 8 uur. Al binnen de eerste kilometer hoorden we de eerste apen in de bomen. We zagen vallende bladeren en hoorden een hoop geritsel maar konden de apen niet ontdekken. Uiteindelijk zagen we er hoog in de bomen 1 lopen. 

Een stuk verder zag Ilse een aap in de bomen zitten. Ik moest even zoeken, maar ook ik heb ‘m gezien. Weer wat verder hoorden we weer een hoop gekraak en geritsel en ook daar zaen we apen. Uiteindelijk hebben we er hier 4 bij elkaar gezien, heel leuk! Ze zaten wel hoog in de bomen tussen de takken.

Na ongeveer 2,5 km lopen vonden we het wel mooi geweest. We zijn omgedraaid en terug gegaan naar de auto. Het was een stuk drukker op het pad en we hebben geen apen meer gezien of gehoord. Er vloog wel een mooie grote blauwe vlinder.  

Vlak voor de parkeerplaats hoorde ik rechts van me iets ritselen en ik zag een slang voorbij glijden! Snel deed ik de camera aan maar toen was hij al in de struiken. We zagen hem wel nog over een steen heen gaan, dus we hebben ‘m goed gezien. Brrr

Hierna reden we een klein stukje verder naar een andere trail. Deze was maar 800 m. lang en je zou er mooie vlinders en kikkers kunnen zien bij een waterval. Helaas was de waterval en de picknickarea eromheen gesloten voor een prive feestje of zoiets. De wandeling ging wel weer door de jungle en over een paar hangbruggen. Ook hier hebben we geen dieren gezien, wel hebben we brulapen gehoord. 

We zijn teug gegaan naar het hotel, om even bij te komen. De warmte valt mee, maar door de vochtigheid zweten we flink. Ilse heeft gezwommen en we hebben wat gegeten.  

Vanmiddag zijn we naar de Miraflores Locks gegaan. Bij dit bezoekerscentrum kun je zien hoe de schepen door de sluizen van het Panamakanaal gaan. Nou hebben we wel vaker sluizen gezien, dus dat is niet nieuw, maar de boten die hier door het kanaal varen zijn toch wat groter dan die in Beek en Donk. Er gingen 3 kleinere boten en 1 hele grote boot in de sluis. Die grote boot werd met treintjes door de sluis geleid omdat ze maar een klein beetje ruimte aan beide kanten over hebben. Het was mooi om te zien. Er werd ook een film vertoond, maar die hebben we niet gezien en de expositie was gesloten.  Dt maakte het wel een prijzig uitje, maar ja.

Rond 15 uur waren we terug in het hotel. Ilse is nog gaan zwemmen en tegen 17 uur konden we ons melden bij de receptie om met een golfkarretje over het terrein rond het hotel te gaan rijden. We dachten dat we rondgereden zouden worden, maar we kregen een eigen golfkar. Vet! We reden achter de gids aan over een weggetje door de golfbanen. Onderweg zagen we wat vogels en bij een meertje zaten schildpadden. We stopten bij een boom waar we een vrucht kregen om te eten. De gids heeft de naam genoemd, maar die ben ik vergeten. We vonden het ook niet echt lekker. 

Even verder zaten nog meer schildpadden en toen kwamen we bij een meertje met een krokodil erin. De krokodil werd gevoerd en toen kwam er nog een aanzwemmen. Het waren geen grote krokodillen, maar toch echt krokodillen. Althans, volgend google zouden het ook kaaimannen geweest kunnen zijn. Hierna reden we al weer terug naar het hotel. 

Vanavond hebben we in het hotel gegeten. We zijn allebei toch wel erg moe, dus we kruipen vanavond vroeg in ons bed.

Maandag 22 april

Mijn lijf is nog steeds niet gewend aan Panama-tijd, om 4 uur was ik klaar wakker.

Ilse heeft lekker tot 7 uur geslapen. We zijn gaan ontbijten en hebben ons klaar gemaakt voor de Summit-wandeling met een gids. Deze wandeling werd vanuit het hotel georganiseerd We liepen naar de rand van het golf resort en daar de jungle in. De gids spraak niet zo goed Engels, dus het ging communiceren ging een beetje met handen en voeten, maar het lukte. We zagen als snel een knaagdier, waarvan ik de naam niet meer weet. De tocht ging flink omhoog, dus het was wel zweten in de jungle, maar het was er prachtig. Waar we gisteren op een mooi breed pad liepen, gingen we nu meer door de jungle. Ook wel over een pad, maar dichter begroeid. Onze gids moest af en toe met zijn machete takken wegkappen.  

We zagen regelmatig een mierenpad, prachtig om al die duizenden mieren samen te zien werken. We zagen hoe stukjes blad vervoerd werden, maar ook hoe afval (zoals dode bladeren) netjes van het pad afgetild werden. Ook zagen we dat op sommige blaadjes nog een kleiner miertje zat om de schimmels van het blad te verwijderen. Super interessant. 

We zagen een groot web wat gemaakt was door allemaal kleine spinnetjes en we zagen een nest lieveheersbeestjes. Op een plek porde de gids met een tak in de grond waardoor er grote mieren tevoorschijn komen, Bullet Ants. Deze zijn giftig en worden soms gebruikt voor een adrenaline stoot. Het waren echt hele grote mieren. 

Vanaf een open plek hadden we vanaf de heuvel zicht op de skyline van Panama-Stad en op het kanaal. Het was niet helemaal helder, maar we konden het wel  goed zien.

Na de top ging het pad weer vrij steil omlaag en kwamen we uit bij de spoorlijn die werd gebruikt tijdens de aanleg van het Panama kanaal. We liepen een tijdje over de rails en hier zagen we een Coati, een neusbeer.  

Een stukje verderop gingen we de jungle weer in en hoorde de gids apen. Ik kon er net een voorbij zien rennen tussen alle bomen en planten door. We zagen een echte liaan, net als die van Tarzan en Jane en we zagen een rubberboom. Het stukje bast was net elastiek.

We zagen ook verschillende soorten vogels. Op een gegeven moment wees de gids, maar wij zagen niks. Ineens vloog er een Toekan weg, en toen nog 1. Yes! Super mooi! Het ging wel heel snel, maar we konden ze wel heel goed zien. Prachtige dieren. Omdat de jungle hier zo dicht waren de dieren niet zo heel goed te zien, maar wat gaaf om hier zo rond te lopen.

We zijn ongeveer 2,5 uur weg geweest en toen konden we gelukkig nog de kamer op om ons even op te frissen. Daarna hebben we alle tassen gepakt en hebben we uitgecheckt. 

Tijd voor de volgende bestemming, El valle de Anton. Het rijden in Panama is te doen, maar ook best een uitdaging. De wegen zijn vol gaten en daardoor is het erg hobbelig. En je moet echt opletten. We reden op de snelweg met 100 km per uur toen 2 auto’s voor me ineens stopten. En echt stil gingen staan. Ik moest vol op de rem en kon gelukkig nog naar rechts uitwijken. Ze stopten voor een groepje kinderen dat over wilden steken. En alle auto’s rijden een andere snelheid.Ik reed op een 2 baansweg op de rechterhelft en hield me netjes aan de snelheid. Op de linkerbaan een stukje voor mij reed een auto die zich ook netjes aan de snelheid hield. Maar daardoor konden auto's achter ons niet inhalen. Volgens mijn regels moest die auto op de linkerbaan naar rechts,  maar dat gebeurde niet. Heel vreemd.  Uiteindelijkñ ben ik maar naar links gegaan, waardoor iedereen dus rechts voorbij kwam. 

Het laatste stuk ging over een hele bochtige weg, omhoog de berg op. El Valle ligt in een krater van een oude vulkaan, dus we moesten de kraterrand over. Er zou een uitkijkpunt zijn, maar waar dit volgens google was konden we nergens stoppen. Nou ja, het regende en was bewolkt, dus we zouden toch niet zo veel zien. 

 

In El Valle slapen we in een hostel. We hebben een 2-persoonskamer, maar het sanitair is gedeeld. En we kunnen de keuken gebruiken. We hebben in de supermarkt noodle-soep gekocht en een zak chips, dus we komen de dag wel door. 

Vanmiddag heeft het heel hard geregend, dus we zijn lekker in het hostel gebleven en hebben niet zo veel gedaan.