Panama; Bergen, strand en jungle

Dinsdag 23 april

Gisteravond checkte ik het weer en de voorspelling was dat het in de ochtend droog en zonnig zou zijn en in de middag regen. Ook woensdagochtend werd er regen voorspeld.  En dus besloten we (ik) om vandaag de sunrise hike te gaan doen. We hebben alles klaargelegd zodat we vroeg weg konden. Tegen half 5 heb ik Ilse wakker gemaakt en na enig sputteren waren we een half uurtje later onderweg naar uitkijkpunt Cerro la Silla. 

We hebben de auto geparkeerd en liepen vanaf daar verder naar het begin van het pad. Het was nog erg donker, dus hadden we onze hoofdlampjes hard nodig. Het was een makkelijk beloopbaar pad, dus we hadden licht genoeg. En langzaamaan begon het ook steeds lichter te worden waardoor we meer van de omgeving konden zien. De contouren heuvels om ons heen waren al erg mooi en in de verte zagen we allemaal lichtjes van dorpjes. Er waren 2 heuvels vanwaar je de zonsopkomst goed kon zien. We kozen de eerste, met een kruis erop. Het laatste stukje was een steile klim, maar toen was er al licht genoeg. 

Het duurde een tijdje voor de zon boven de wolken kwam, maar het uitzicht was echt schitterend!

Na de nodige foto’s zijn we terug naar de auto gelopen. Het waaide heel hard toe we terug liepen, dat stond ook wel overal beschreven, dus we hadden een vestje aan. Al voor half 8 waren we terug in het hostel. We hebben lekker even rustig aan gedaan en toen ontbeten. En toen was het nog steeds pas 9 uur. :-) 

Ik wilde graag nog een hike doen en omdat het vanmiddag zou gaan regenen, zijn we rond half 10 weer vertrokken voor de 2e hike van vandaag: De La India Dormida hike, oftewel het slapende indianenmeisje. Met een beetje fantasie lijkt deze berg op een slapende vrouw.

De weg er naar toe was afgesloten vanwege wegwerkzaamheden, dus parkeerden we de auto in El Valle en liepen we 20 minuten naar het startpunt. Dit ligt bij een enorme rots met rotstekeningen, Piedra Pintata.

We liepen via een pad bijna continu omhoog via treden van stenen en boomwortels. Het was hard werken, wat een pittige  klim. Wel goed te doen met de nodige rustmomentjes. En het was en hele mooie route, door de jungle en langs enkele kleine watervalletjes.  Na ongeveer een uur kwamen we bij de top. We hadden een mooi uitzicht over El Valle en de kraterrand eromheen. (El Valle ligt in de krater van een oude vulkaan).

Ook hier waaide het weer flink, dus we zijn eigenlijk vrij snel weer omgedraaid en terug gelopen. Je kunt de route ook verder lopen in een loop, maar we kozen voor dezelfde weg terug. Het werd een beetje donker en er was vanmiddag regen voorspeld. De terugweg ging eigenijk heel vlot.

Opeens stond Ilse stil (ze liep een stukje voor me uit in haar eigen tempo). Ze had iets gezien in een boom. Het was heel ver weg en had een grijzige kleur en leek een vacht te zijn. Ik pakte mijn fototoestel om in te zoomen, we hadden de verrekijker niet bij ons. Het was echt een luiaard!! Echt super vet en wat knap gespot weer. 

We liepen wat verder om te kijken of we hem beter konden zien vanuit de andere kant. Maar dat was niet zo, er zaten te veel takken en bladeren voor. We liepen weer terug en ik nam nog een foto en toen keek hij op. Super mooi! Ilse was erg trots dat ze hem gezien had.

We liepen verder en kwamen bij een van de watervalletjes waar Ilse wilde afkoelen. Ze stak zo haar hoofd onder de waterval.  

We waren toen bijna terug bij de grote rots en van daar liepen we terug naar de auto. We hebben in de supermarkt broodjes en knakworst gekocht en vanmiddag lekker wat gerelaxed in het hostel. Later op de middag hebben we nog een bezoekje gebracht aan Pozos Termales, 2 thermaalbaden. We kregen bij binnenkomst modder voor een maskertje en konden daarna heerlijk ontspannen in het warme water. Goed voor de spiertjes na al dat klimmen van vandaag.

Vanavond hebben we in het hostel gekookt en gegeten en zijn we vroeg naar bed gegaan.

Woensdag 24 april

Vanmorgen konden we uitslapen. We zijn rond kwart voor 9 vertrokken uit een regenachtig El Valle naar Santa Catalina, een flinke rit. Het  eerste stuk moesten we de kraterrand weer over ( deze keer aan de andere kant van de krater), we moesten flink omhoog op een bochtige weg. Daarna gingen we weer flink omlaag. 

Het grootste deel van de weg reden we over de Pan-Americana, de weg van noord-Amerika helemaal door naar Chili. Er ontbreekt een stuk weg in het oosten van Panama, waar de Darien Gap zich bevindt. Het rijden ging wel een stuk beter vandaag, het was minder hectisch op de weg of misschien ben ik er meer aan gewend. 

We zagen onderweg verschillende politiecontroles op snelheid en een politiecontrole waarbij alle auto’s moesten stoppen. We mochten wel meteen weer doorrijden. 

Bij de afslag naar Santa Catalina stonden 2 backpackers te liften. We hebben ze meegenomen. Ze kwamen uit Spanje.

De laatste 17 km was. De weg was heel slecht, vol met gaten in het asfalt en stukken onverharde weg. Dit wisten we al wel, we waren erop voorbereid dat we hier langer onderweg zouden zijn. We deden er 45 minuten over. Toch waren we al om kwart voor 2 in Santa Catalina. 

Toen we in het hostel kwamen was er geen stroom, in het hele stadje niet trouwens. We moesten daarom wachten tot we in konden checken, maar gelukkig was er een zwembad, dus Ilse heeft lekker gezwommen. Het is hier weer flink warm, 33 graden.

De stroomstoring duurde wel erg lang, dus op een gegeven moment zijn we naar het strand gelopen,  hier aan het einde van de straat. Santa Catalina heeft 2 standen, deze is het kleinste. Het strand is zwart maar het water lekker warm. En er staan veel palmbomen om het strand, erg mooi. Ilse heeft een tijdje in de golven gespeeld en toen zijn we terug gewandeld naar het hostel.

Ook nu was er geen stroom en konden ze ons nog steeds niet vertellen welke kamer voor ons zou zijn. Toen zijn we nog maar even naar het andere strand gereden, Playa El Estero. Dit strand is wat groter maar heeft ook zwart zand en mooie (palm-) bomen eromheen. Hier zijn hoge golven en het strand staat daarom bekend als surfstrand. Dat hebben we niet gedaan, we hebben wel in de golven gestaan.

De zon ging al onder toen we terug gingen naar het hostel. Nu konden we wel inchecken wat fijn was,  want u konden we onze spullen wegleggen, even douchen en omkleden. Vanavond zijn we bij een restaurantje garnalen gaan eten. Lekker!!

Donderdag 25 april

Wat een fantastische dag hebben we gehad! We zijn op tijd opgestaan en konden zelf pannenkoeken bakken als ontbijt. Om kwart voor 8 moesten we ons melden voor onze tour naar Coiba National  Park. Dit wordt omschreven als Galapagos in het klein. 

We kregen flippers en een zwemvest en gingen toen naar de boot. De boot ging heel hard tot groot plezier van Ilse. We moesten 1,5 uur varen maar dat was helemaal niet erg. Het was heerlijk warm en de zee was redelijk kalm. Af en toe klapte de boot flink op het water. Op een gegeven moment zagen we dolfijnen! Ze kwamen vlak bij de boot, super mooi!

Na ze even gevolgd te hebben gingen we verder naar onze 1e snorkelspot. Hier zagen we al heel snel een witpuntrifhaai! Ik was hem aan het filmen en heb toen haai nummer 2 gemist, maar Ilse heeft ‘m wel gezien. Even later zagen we ook nog een schildpad! En dat binnen een paar minuten in het water. We zagen heel veel vissen en een murene en een puffervis die zich opblies als een ballon en toen op het water bleef drijven. Wat minder was, was dat er veel kwalletjes zaten die prikten. Ilse kreeg een shirt met lange mouwen wat een beetje hielp. De kwalletjes werden steeds groter, dus op een gegeven moment zijn we op de boot gestapt en naar een andere plek gegaan. Hier zagen we weer heel veel verschillende soorten vissen en er lag ook weer een haai op de bodem. Ik weet niet welke haai. Helaas zaten ook hier kwalletjes dus llse had er genoeg van en is terug gegaan naar de boot.

Na een tijdje rondkijken zijn we weer in de boot gestapt en zijn we naar de 3e snorkelplek gegaan. Het was een hele ondiepe, heldere plek, met koraal en heel veel vissen. Omdat het zo ondiep was, konden we ze heel goed zien.  

Het waren 3 hele verschillende snorkelplekken en alle drie mooi.

Eenmaal terug op de boot gingen we naar Coiba Island. Dit eiland en een aantal eilanden hieromheen zijn tot 2004 gebruikt als gevangenis. Het is daarom nog niet zo heel lang open voor toeristen.

We kregen een lunch van pasta met tonijn en verse ananas en daarna liepen we naar het uitkijkpunt op het eiland. Het was niet heel spectaculair, maar we hoorden apen in de bomen en zagen ze vervolgens ook. Het waren Kapucijnapen, een aantal bij elkaar. Een had een baby op de rug. Zo leuk!

Toen we terug liepen naar de boot zag Ilse ook nog een leguaan, onze lijst met dieren die we gezien hebben wordt langer en langer!   

We gingen naar nog een ander eiland. Op het eiland is een mangrove en hier woont een krokodil. Ook deze liet zich aan ons zien.

Het eiland had een prachtig strand en een blauwe, warme zee. Hier hadden we vrije tijd om te relaxen. Ilse heeft de meeste tijd in de zee gelegen. Ik heb een beetje in de schaduw rondgehangen. Ik ben niet zo goed in niks doen. 

Rond half 3 zijn we weer aan boord gegaan van onze boot en zijn we terug gevaren naar Santa Catalina. Eenmaal terug in het hostel heb ik gedoucht en Ilse is gaan zwemmen. Het begon heel hard te regenen, maar dat duurde maar een half uurtje of zo. 

Vanavond hadden we allebei niet zo veel honger dus we hebben onze restjes opgemaakt. Wat koeken, wat chips  en Ilse heeft nog een bakje ijs gekocht. Morgen moeten we onze auto inleveren en gaan we met de bus verder. Dus kunnen we niet alles meenemen. 

Vrijdag 26 april

Vanmorgen waren we al op tijd wakker. We wilden graag een meloen kopen, maar gisteravond was het winkeltje al dicht, dus hebben we dat vanmorgen gedaan, voor bij het ontbijt. 

We aten dus pannenkoek met meloen. En alle andere gasten aten ook meloen, anders was het veel te veel.

Toen de rugzakken ingepakt waren, zijn we vertrokken naar David. Eerst weer over de hobbelige gaten-weg, En daarna over de weg nummer 5, wat een hoofdweg is, maar een smalle, bochtige, heuvelachtige weg bleek. Regelmatig reden we door kleine dorpjes waar we af en toe mannen met cowboyhoeden op paarden zagen rijden. Ook zagen we, net als eerder trouwens, vaak mannen lopen met enorme messen, net zoals onze gids in de jungle bij zich had. Dit lijkt gebruikt te worden voor diverse werkzaamheden. We zagen ze bij snoeien van de bebossing langs de weg,  maar ook voor het bouwen met bamboe palen. Zoals wij een zaag zouden gebruiken, hakken zij inkepingen met hun mes.

Het was een lange rit, maar wel een mooie. We verbazen ons over de dichte begroeiing in het hele land en we zagen mooi bergen en de zee. 

Na zo’n 5 1/2 uur rijden kwamen we in David waar we de auto hebben ingeleverd. Een taxi bracht ons vervolgens naar het busstation. Hier namen we de bus naar Boquete. Het was  best leuk om ons maar gewoon te laten verwijzen naar de juiste bus en daar in te stappen en te zien wat er verder zou gebeuren. We hoefden geen kaartje te kopen. De bus was uiteindelijk erg vol. Blijkbaar vindt iedereen het maar normaal dat sommige mensen in de bus op hun telefoon filmpjes zitten te kijken met het geluid kei-hard. Ik was volgens mij de enige die zich eraan irriteerde, maar ik werd helemaal overprikkeld met al die verschillende muziekjes, geluidjes en alles door elkaar.  Maar ja, ‘Let it go”.

Het duurde een uurtje voor we in Boquete kwamen waar we betaalden toen we uitstapten. We hoefden maar 3 dollar te betalen voor ons tweeen, supergoedkoop dus. 

We pakten onze rugzakken en liepen naar het hostel. Ilse haar schouders zijn verbrand en dan is een rugzak niet fijn. Maar we hoefden maar 5 minuutjes te lopen naar het hostel. We slapen in een kamer in de achtertuin van een huis. Het is hier heerlijk rustig en groen en de tuin grenst aan een riviertje.

Vanavond hebben we een rondje door het centrum gewandeld. We hebben vandaag niet geluncht, dus we zijn op tijd naar een restaurantje gegaan om te eten. 

Terug in de kamer heeft Ilse Tiktok filmpjes gekeken en ik heb een film gekeken (tot ik om 21:00 uur in slaap viel en ik de film maar heb uitgezet) .  

Zaterdag 27 april

Vanmorgen toen we wakker waren zijn we in het stadje een ontbijtje gaan eten. Het was maar 23 graden, dus hebben we een lekkere warme chocomel erbij genomen. Boquete ligt hoger en heeft daardoor een koeler klimaat.Het is een populaire plek voor Amerikaanse gepensioneerden, die zien we dan ook veel. 

We hebben vandaag weer 2 hikes gemaakt. Met een colectivo (gedeeld taxibusje) reden we naar het startpunt van de eerste hike, the lost waterfalls trail. Dit is een route, heen en teug over hetzelfde pad, waarbij je naar 3 watervallen loopt. Het was droog en niet te warm, dus het was prima wandelweer. Via een hangbrug en meteen een flinke klim omhoog kwamen we bij een hokje waar we entree moesten betalen en onze naam werd opgeschreven. Wel een fijn idee. We kregen het advies om eerst naar waterval 2, daarna naar waterval 3 en op de terugweg naar waterval 1 te lopen. Dat hebben we maar gedaan.  

Het ging flink omhoog, maar de jungle was prachtig. Zo indrukwekkend al die natuur om ons heen. Het regent vaak en het is vochtig in Boquete dus het pad was soms modderig en de stenen glibberig, maar het was goed te lopen. De heenweg gingen we veel omhoog.

Na een klein half uurtje kwamen we al  aan bij de 2e waterval. We hebben verschillende mensen gezien onderweg, maar bij de waterval was niemand, dus we hebben mooie foto’s kunnen maken. Het was een mooie waterval waar je ook kon zwemmen, Ilse had haar bikini aan, maar durfde het toch niet aan. Het water was erg koud.

Om bij de 3e waterval te komen moesten we flink omhoog klauteren. Gelukkig hingen hier touwen waar je aan vast kon houden. Die waren erg modderig, maar wel fijn dat ze er waren. Na nog eens een half uurtje kwamen we bij de 3e waterval. Weer een prachtige waterval, helemaal omringd door groen.  

Na de 3e waterval liepen we dezelfde route terug, naar de 1e waterval toe. Dit was de minst mooie, maar deze was wel heel hoog. 

Hierna liepen we terug naar het startpunt. Het was pas 1 uur, dus ik wilde eigenlijk niet de rest van de middag in het hostel zitten. Vlakbij ligt nog een andere trail, die ik wilde lopen. Ilse had er geen zin in. Uiteindelijk ging ze mee, maar wel onder protest.

Op deze trail worden vaak dieren gespot, maar helaas hebben we er geen gezien. Ook was de wandeling niet heel geweldig. Wel heel mooi hoor, weer door de jungle. Aan het einde van de route was een waterval, maar die was ook niet echt de moeite waard, nu we net 3 hele mooie watervallen hadden gezien. Maar ja, dat weet je niet van te voren hè. Stel dat we wel dieren hadden gezien, dan hadden we een hele andere beleving gehad. We hebben wel een 1000 jaar oude boom gezien. Én een hommel. Dat dan weer wel.

Op de terugweg ging het regenen. Aan het einde van het pad, bij de weg was een bushokje, waar we op een colectivo hebben gewacht. Die kwam na een minuut of 10.Toen de deur open ging leek het alsof er geen plek meer was. Maar er werd een krukje achter uit kofferbak gehaald en in het gangpad gezet, waar ik kon zitten. Ilse kon naast iemand, zodat ze met 3 op 2 stoelen zaten. Achterin zaten al 4 mensen, op mijn rij zaten nu ook 4 mensen. Toch stopte het busje nog en keer om nog 3 mensen in te laten stappen. Er kon nog een stoel uitgeklapt worden waar ze met tweeën op gingen zitten en een kind zat achter de bijrijdersstoel. Even later stapte er nog iemand in, die ging er voorin bij zitten. En zo zaten we met 19 personen in een busje wat volgens mij maar 15 officiële zitplaatsen had. Kan allemaal. 

Op de terugweg naar Boquete kwamen we in een stoet met tientallen auto’s terecht, zij reden in beide richtingen al toeterend door Boquete, mensen zwaaiend met vlaggen. Binnenkort zijn er verkiezingen en deze mensen zijn voor een bepaalde partij. 

Toen we terug waren zijn we nog kaartjes gaan kopen voor een transfer naar Bocas del Toro,  morgenvroeg. Daarna zijn we nat en moe terug gegaan naar het hostel. 

Na een warme douche en even chillen op bed zijn we naar het souvenirmarktje gewandeld. We liepen een brug over een mooie rivier over. We hebben wat rondgelopen en uiteindelijk wat souveniertjes gekozen. We hebben maar liefst 3 dollar afgedongen! 😄

Daarna zijn we weer gaan eten bij hetzelfde restaurant als gisteren. Er was live muziek, erg leuk. 

Terug in het hostel hebben we de tas weer ingepakt, morgen reizen we verder.

Boquete is enerzijds niet zo veel aan. Je kunt er veel prijzige activiteiten doen, maar verder is er niet veel te beleven. Anderzijds heeft het toch wel wat. Er heerst een prettige sfeer. 

Het is ook de plek waar 10 jaar geleden de 2 Nederlandse meiden Kris en Lisanne vermist geraakt zijn. Toch wel iets waar we aan moesten denken toen we vanmiddag door de jungle liepen. Hoe moeten zij zich gevoeld hebben, helemaal alleen, verdwaald in de dichte jungle. Ze hebben nog een week geleefd nadat ze zijn vertrokken voor een hike. Met name die nachten lijken me hels. Koud, donker, allerlei geluiden die je niet kent. 

Die gebeurtenis komt hier wel heel dichtbij. Goed om daar ook bij stil te staan.