GR5 Deel 4 oktober 2022

GR5 oktober 2022

Donderdag:

Mijn eerste bestemming van vandaag was het plaatsje Dalhem, in België. De weg er naar toe verliep soepel. Dalhem zou het eindpunt van de wandeling van vandaag ijn en dus heb ik mijn fiets hier neergezet. Daarna ben ik naar de parkeerplaats in Kanne gereden, waar ik de vorige keer bij de brug over het Albertkanaal, geëindigd was.

Hier ben ik deze keer weer gestart, het was ongeveer 10 uur. Het was prachtig weer en de jas kon al snel uit. Ik liep een stukje door een woonwijk, maar al snel kwam ik uit langs een beekje met de naam de Geer. Het was heerlijk lopen omdat het pad leuk afwisselend was. Verharde, maar ook ook onverharde paden wisselden elkaar mooi af.

Ik liep door het dorpje Ében en daarna bij de Ében-Ezer toren. Een kunstenaar heeft deze toren gebouwd en er bijzondere  kunstwerken bovenop gezet. Het lag aan een pad wat langzaam omhoog ging en hiermee was het eerste klimmetje van vandaag een feit. 
Na de afdaling stak ik een weg over en lag er een stevige klim voor me. Ik ben een paar keer gestopt om op adem te komen. Boven aangekomen zag ik nergens een vlaggetje en de GPS gaf aan dat ik verkeerd zat... Aaah, was ik voor niks omhoog gezwoegd!

Omlaag ging een stuk vlotter. Ik had een vlaggetje en een kruis gemist. Ik ben in een nieuw boekje gestart en deze beschrijving is erg prettig en de route is heel duidelijk gemarkeerd. Maar toch, als je even niet oplet...

 Via de juiste weg vervolgde ik de route, soms een beetje stijgend, dan weer dalend. Het was echt heerlijk zonnig vandaag.

Ik heb veel weilanden met koeien gezien, maar ook veel mergelrotsen. Bij het dorpje Hallembaye liep ik een steil pad af. De rotswanden enkele meters verderop waren behoorlijk hoog en gingen steil omlaag.

Een stukje verder ging het pad weer omhoog en liep ik langs veel fruitbomen. Ik had een prachtig uitzicht op de Maasvallei en de steenberg van Retinne en op het stadje Visé.

Na het plaatsje Haccourt kwam ik uit bij, jawel, het Albertkanaal. Ik stak via een brug het kanaal over en vroeg me af hoe vaak ik het kanaal al over ben gestoken sinds ik voor het eerst bij het kanaal kwam. Minstens 10 keer denk ik.

De route ging naar links, maar de beschrijving in het boekje ging rechtdoor. In de route-app zag ik dat we uiteindelijk op hetzelfde punt uit zouden komen, maar de route maakte een onzinnige lus. Dus besloot ik het boekje te volgen. Ik liep door het stadje en kwam uit bij een brug over de Maas. Hier kwam ik in het stadje Visé. Ik liep langs het station waar ik de vorige keer in de trein was gestapt op weg naar het beginpunt. Nu ging ik rechtsaf en liep even langs het spoor waarna de route naar links ging en bij een pad met traptreden uitkwam dat naar de kerk liep. Er lagen allemaal kleine keitjes, erg mooi. Voorbij de kerk liep het pad een stukje door het stadje  en kwam ik uit bij trappen. Vanaf hier ging de route lang rechtdoor. Het was wel prettig lopen.

Ik kwam bij een weiland met koeien waar ik doorheen moest en kwam vervolgens aan in Dalhem. Het pad klom omhoog waar een kerk stond. Door een soort van tunneltje liep ik weer omlaag en kwam ik in  de "benedenstad". Hier kwam ik bij het pleintje waar de fiets stond. Het was 16 uur.

Ik ben toen terug gefietst naar de auto, ongeveer 15 km fietsen. Het eerste stuk was over de gewone weg en was wat druk. Daara kwam ik door Visé, waar ik ook gelopen had. Via de brug over de Maas kwam ik uit bij het Albertkanaal waar een Ravel lag. Dit zijn fiets- en wandelpaden. Hier kon ik lekker vaart maken. Hier was het stuk waar ik straks niet naar toe ben gelopen, dus nu heb ik het toch nog gezien. Ik ben blij dat ik dat eind niet omgelopen ben.

Ik kwam bij een punt waar het Albertkanaal zich splist met een ander kanaal. Hier hebben ze ooit denk ik dwars door de mergelrotsen gegraven om het kanaal te maken, want aan beide kanten van het kanaal waren steile wit-gele mergelrotsen te zien. wel heel mooi.

Ik kwam langs een groot sluizencomplex en daarna in Kanne. Ik heb de fiets op de auto gezet en ben naar de camping gereden waar ik voor de komende nachten een chalet heb gehuurd. Ik vond het te koud voor in de tent en op dit suk waren sowieso weinig slapplekken te vinden. Dus daarom mar op deze manier. Het was druk op de weg en uiteindelijk kwam ik om 18 uur op de camping in Theux.

Ik heb gedoucht en gegeten en een lekker relaxte avond gehad.

Gewandeld: 26,1 km
Gefietst: 15 km

 

Vrijdag:

Vanmorgen opgestaan en ontbeten en toen met de auto naar Nessonvaux gereden om daar de fiets neer te zetten. Daarna doorgereden naar Dalhem om te starten waar ik gisteren geëindigd was. Om 10 uur vertrokken. Het was wederom heerlijk weer, maar wel nog wat frisjes. Vanochtend toen ik vertrok was het maar 3 c. Nu was het ongeveer 8 c.

Het eerste stuk ging door de bossen en dus door de schaduw. Daardoor voelde het ook nog wat fris aan. Later ging het door de weilanden en dat was al warmer.
Ik had een mooi uitzicht op een kerkje en kwam daar vervolgens ook bij uit, in het plaatsje Saint-Rémy.

Het pad was vandaag weer afwisselend. Asfalt en onverharde paden wisselnden elkaar af. Ook de omgeving was wisselend. Liep ik eerst langs huizen, liep ik een minuut later door een dicht bos via een bospad flink omlaag.

 Het was in de ochtend veel klimmen en dalen en vooral bij het klimmen moest ik vaak even tussendoor op adem komen. Dat wordt nog wat als ik echte bergen op moet. Zo ging ik verder, door bossen en dorpjes, door weilanden en velden. Ik liep via holle wegen over puin stenen, maar ook over makkelijke paden van asfalt. Ik kwam langs de steenberg van Retinne, die al van ver te zien is geweest.  Ik moest door een hekje een wei door, daarna nog een en daarna nog een. De glooiende omgeving links en rechts van me en af en toe mooie uitzichten. Ik kwam bij een pad waar een hek stond met een  "geen toegang" bord. Dat hek stond open, dus liep ik door. ik kwam bij een bruggetje over een beekje. Met water. Het boekje zei "we steken de beek over". Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vond het maar een eng bruggtje. Er was maar een betonnen smalle plaat waar je over heen leek te moeten. Ik kon er ook niet makkelijk op komen. Ik had al eens een foto gezien van iemand op handen en voeten over het bruggetje, dus besloot ik dat ook maar te doen. Maar aan de andere kant gekomen kon je bijna niet van het bruggetje af. Er was prikkeldraad en de rand naar het beekje lag vlak bij. Ik heb mijn tas voor me uit gegoord en ben heel rustig van het bruggetje afgeklauterd. Uiteindelijk is het wel gelukt en voelde ik me lichtelijk euforich en een beetje trillerig van de adrenaline. Het pad dat volgde was erg begroeid en het leek niet veel gebruikt. Ik kreeg toch het gevoel dat er iets niet klopte, maar ik wilde niet terug. Aan het einde van het pad stond weer een hek, wel dicht, maar hier kon ik overheen klimmen. Er hing een bord op waarvan ik denk dat er "omleiding" stond. Dat heb ik voor het bruggetje nergens gezien. Nou ja, ik was nog steeds goed en ben dus verder gegaan.  Later heb ik gegoogled en bleek dat er maar 1 leuning over is en dat de rest van het bruggetje is weggeslagen. Vandaar dus die hekken. 

Er volgden nog weer klimmen en nog meer dalingen. Ik liep door Olne, blijkbaar een van de mooiste dorpen van deze regio, maar ik liep er eigenlijk zo snel weer uit dat ik er niet veel van gezien heb.

In het dorpje Tonvoie liep een snel stromend beekje waar ik lekker even mijn handen gekoeld heb. En net toen ik  dacht dat ik er bijna was werd ik getrakteerd op een steil pad omhoog door het bos. Tjezus dat was wel klimmen. Ik liep een stuk verder en zou volgens het boekje bij een uitzichtpunt komen, maar dat heb ik niet gezien. Wel boog het pad af, weer het bos en en flink steil naar beneden. Er lag nog eeen boom omgevallen op het pad (wel ja), waar ik langsaf moest terwijl het langs het pad best steil omlaag ging. Het pad bleef omlaag gaan en liep door een holle weg, wederom met grote stenen en keien en rotsachtige stukken. Goed opletten dus, want omdat het in de schaduw lag waren sommige stenen glad.

Uiteindelijk kwam ik bij bebouwing en moest ik nog een stel trappen af. Dit vonden mijn knieën niet zo prettig. Ik liep over een brug over de rivier de Vesdre en kwam uit midden in Nessonvaux. Ik keek op mijn telefoon waar de fiets stond en deze bleek om de hoek te staan. Ineens was ik er. Hoera! Die 28 km van vandaag was op zich prima te doen, maar ik heb me een beetje verkeken op het naar het beginpunt rijden en dan weer met de fiets naar de auto rijden. Dit kost wel veel tijd. Het was al 5 uur en nu moest ik nog een uur en een kwartier fietsen. Mijn fiets deed gek, de trapondersteuning viel iedere keer weg. Toen ik ook nog eens een steile weg op moest fietsen, lukte dat niet en ben ik gaan lopen. De weg was zo steil dat ik ook niet kon beginnen met fietsen. Bovenop lukte het gelukkig wel weer. Een stuk verder werd ik naar een fiets/loop/paardrij-pad gestuurd. Dit was ellendig. Ik denk dat het met een mountainbike nog uitdagend zou zijn geweest, laat staan met een stadsfiets. Het pad was onverhard en er lagen grote keien en scherpe stenen. Het is een wonder dat ik hier geen lekke band heb gekregen. Uiteindelijk kwam ik wel uit op asfalt en dat was prima te doen. Een stuk verder kwam ik ineens op een weg waar fietsers volgens mij niet hoorden te fietsen... Het was de uitrit van de snelweg. heel vreemd. Snel aan de kant gaan fietsen en even later lag er een fietspad. Wel zo prettig. Het ging flink op en gelukkig ook neer.  Na een uur en een kwartier fietsen kwam ik bij de auto en ben ik terug gereden naar de camping.

Wandelen: 28 km
Fietsen: 15 km

 

Zaterdag:

Vanmorgen de auto geparkeerd in Spa en vervolgens naar Nessonvaux gefietst. Toen ik op de camping wegreed regende het, maar het hield gelukkig als nel weer op. Het was wel al 10 c , dus een stuk warmer dan gisteren. De fietsroute van vandaag ging de hele tijd over dweg, iets wat ik niet zo heel fijn vond, aangeien het verkeer hier op sommige plekken best hard rijdt. Maar met mijn oranje hesje viel ik goed op. En het was wel fijn fietsen. Niet te veel klimmen en dalen ook.

Ik heb de fiets bij de spuermarkt neergezet en ben aan het verolg van de route begonnen. Deze begon al vrij snel na vertrek met een pittige klim door het bos. Een stukje verder liep ik door de velden weer wat omlaag. In het dorpje Fraipont ging ik na een huis een trap op en kwam op een nóg steiler pad uit dan hiervoor. Tjonge, wat was dit zwoegen. Ik kon echt niet gewoon lopen en moest iedere paar meter echt even op adem komen. Ik dwong mezelf om voet voor voet te zetten en door te lopen. Het pad ging maar door en klom nog steeds. Het ging op een gegeven moment wel mooi tussen de rotsen door. Er stond een kruisbeeld dat over het stadje uitkeek. Maar het pad ging nog verder omhoog. Tjonge, wat was dit een lang stuk. Ik voelde de energie met iedere stap uit mijn lijf vloeien.
 Na een boerderij met allerlei dieren, waaronder emoes, kwam ik op een pad dat weer langzaam daalde. Onderweg had ik wel mooie uitzichten tussen de bomen door.

Vanaf hier was de grote vlakker, wat een stuk prettiger lopen was. Uiteindelijk kwam ik uit in Banneux, het bedevaartsplaatsje waar veel mensen water uit de bron komen halen dat een  geneeskrachtige werking zou hebben. Ik dacht dat ik ooit eens geweest ben en in mijn herinnering stond de hele parkeerplaats vol verkopers met kleine flesjes geneeskrachtig water. Maar er was niemand te bekennen (mogelijk was dat ergens anders) en het touristenwinkeltje was gesloten. Daarom heb ik maar wat water in mijn bidon gedaan. Misschien komt het nog van pas. Ik heb ook 2 kaarsjes aangestoken en er even rondgekeken en mijn broodjes gegeten. Na een half uurtje ben ik verder gegaan. De route ging door het bos. Soms was het modderig, maar daar was goed omheen te lopen. Na het bos had ik weer een paar mooie uitzichten vanaf een pad dat ik volgde. Soms was het vlak, maar het bleef ook wel dalen en dan weer stijgen. Soms waren er best lange stukken bij die maar omhoog bleven gaan. Het lopen ging wel een stuk beter dan vanmorgen. Ik had veel meer energie. Misschien waren het de broodjes, of toch de energie van het water van de bron. Wie zal het zeggen.

Ik kwam in het kleine dorpje Becco waar ik doorheen liep en via een lange weg omlaag. Ik hoorde iets bewegen rechts van me en ik zag een eekhoorntje van tak naar tak springen.  Toen ik stopte om te kijken bleef hij ook zitten.

Na deze dalende weg kwam ik in het dorpje La Reid.  Ik liep langs de kerk en al snel liep ik het dorp weer uit. Hierna was het weer klimmen geblazen. ook hier waren wel weer mooie uitzichten vanaf het hoogste punt. Via een smal pad omlaag kwam ik in het dorpje Winamplanche. Hier liep een beekje dat ik over moest steken via een bruggetje. Maar ik tilde mijn voet niet hoog genoeg op waardoor ik struikelde en voorover viel. Hierdoor schoot het flesje drinken uit mijn tas, zo het beekje in. Gelukkig lag het vlak aan de kant en kon ik het makkelijk pakken en meteen even mijn handen in het koele water houden.

Vlak voor het dorpje Creppe sloeg ik rechtsaf, een pad door de weilanden in. Dit was weer fijn lopen. Lekker vlak en open met de zon op mijn gezicht.
Na een tijdje kwam ik in het bos. Het was een groot bos en er waren meerdere paden, dus het was goed opletten welk pad ik moest volgen. Het was wel heel goed gemarkeerd en het ging langzaam dalend, dus dat was erg leuk lopen. Het was wel een donker bos.

Aan het einde van het bos kwam toch weer een steile klim. Mijn voeten leken magneeten aan de grond. Stap voor stap klom ik naar boven. Volgens mij tijdsberekening zou ik na een half uurtje in Spa moeten zijn, dus ik was er bijna. Gelukkig ging ook dit pad uiteindelijk weer omlaag. Maar toch moest ik in Spa nog een steile weg op, om vervolgens via een dalende weg uit te komen bij de straat waar ik de auto had geparkeerd. Hè gelukkig.

Ik heb mijn rugzak in de auto gelegd en ben nog even een rondje door Spa gelopen. Ik wilde toch even het plaatsje zelf zien. Ik kwam langs een standbeeld, het casino een brug en eindigde bij de kerk. Hier heb ik een poke bowl gekocht en ben terug gegaan naar de auto. Ik ben naar Nessonvaux gereden om de fiets op te halen en ben toen terug gegaan naar de camping.  Daar heb ik gedoucht en mijn poke bowl gegeten en ik ben lekker op tijd naar bed gegaan. Best intensief deze dagen.

Fietsen: 20 km
Wandelen: 24 km

Zondag:

Wat een top-dag was het vandaag. Heerlijk!
Al begon de ochtend erg koud. Ik heb snel de verwarming aangezet en gewacht tot het een beetje opgewarmd was in de kamer. Na het ontbijtje ben ik naar de auto gegaan en zag ik waarom het zo koud was. Het had gevroren! Kon ik de ruiten gaan krabben vanmorgen. Gelukkig lag er een ijskrabber in de auto.

Toen de ruiten schoon waren kon ik op weg naar Stavelot. Ik zag een wit-rood vlaggetje en heb de auto op een parkeerplaats vlakbij gezet. Daarna heb ik de fiets eraf gehaald en ben ik naar Spa gaan fietsen. Het was nog wat frisjes, maar met mijn handschoentjes en dunne sjaal was het op zich wel te doen. Het pad dat ik gebruikte was een Ravel en liep helemaal tot in Spa. Wat een geweldig pad! Het was mooi geasfalteerd, alleen toegankelijk voor fietser en wandelaars en het was vlak! Toen ik in de auto naar Stavelot was gereden waren de grote hoogte verschillen al opgevallen, maar dit pad was dus gewoon prima te fietsen.

Het ging door bos en soms waren er aan weerskanten hoge rotswanden en soms zag ik een prachtig uitzicht tussen de bomen door. Heerlijk! Ik kwam langs het circuit van Francorchamps. Daar was niet veel van te zien, maar ze waren er wel aan het racen of karten of zoiets want dat kon ik horen.

 In totaal was het 23 km fietsen naar Spa, maar dat was op deze manier geen straf. Ik heb zelfs een stuk niet hoeven trappen omdat het pad heel lichtjes daalde. Eenmaal in Spa heb ik mijn fiets weggezet en ben gestart met wandelen. Ik had een stuk gisteren al gelopen, dus ik liep eerst naar de bron van Peter de Grote. Ik had hier tot gisteren nog nooit van gehoord, maar het stond in een lijstjes met bezienwaardigheden en was gisteren al gesloten. Hier is een bron waar natuurlijk koolzuurhoudend water vol met ijzer en minerale zouten aan de oppervlakte komt, wel 21.000 liter per dag. Peter de Grote kwam ooit naar Spa en dronk vele liters van dit water dat een geneeskrachtige werking zou hebben. Nou, ik heb een er van gedronken. Het smaakte niet echt lekker, een soort van spa rood met een ijzersmaak. Het was tijd om verder te gaan.

Ik liep het centum van Spa uit en liep na de bebouwing in het bos in. Hier lag een wandelpad "promendade des Artistes". Het liep langs een beekje en het was erg werkelijk schitterend. Echt zoals ik had bedacht bij het wandelen in de Ardennen. Het pad bleef steigen, maar er zaten geen steile stukken in. Het was goed te doen en het beekje kletterde ondertussen omlaag met stroompjes en kleine watervalletjes. Met behulp van bruggetjes stak ik verschillende keren het beekje over en liep zowel links als rechts verder omhoog.

Op een gegeven moment draaide het pad weg van het beekje en liep ik een ander bos in. Het was een beetje zoeken naar het pad vanwege de blaadjes die overal liggen. Gelukkig vond ik al snel de vlaggetjes. Ik liep veel door het bos, soms dichtbgegroeid, soms op brede paden.

Een stukje verder kwam ik in een veengebied terecht, ook weer zo mooi. De heide strekte zich ver uit, maar door het veen was het wel drassig. Gelukkig lagen er vlonderplanken om overheen te lopen. Ik kwam bij een uitkijktoren waar ik naar boven ben gegaan. ik vond het uitzicht niet geweldig en toen de toren begon te wiebelen (hoewel het super zonnig was waaide het best hard) ben ik snel weer naar beneden gelopen.

Ergens op dit stuk heb ik het hoogste punt van België op de GR5 bereikt. Volgens mijn boekje ga ik pas in de Vogezen nog hoger. Ik heb er niks van gemerkt.

Ik ging weer dalen. Via een pad dat nogal modderig was vanwege de veengrond. Het was goed opletten waar ik het beste kon lopen. Ik kwam in het dorpje Ruy en begon aan een kim, de tegenover gelegen heuvel op.

Er hing een bordje dat de weg op 10m okotber afgesloten was vanwege de jacht. Dat is morgen. Gelukkig.  Ik klom via een pad weer omhoog. Gelukkig niet zo heel steil, maar toch zit je al snel weer hoog. Verderop hing weer een bord. Dit stuk was afgesloten op 9 oktober. Vandaag. Shit. En nu? Even heb ik getwijfeld, maar toen beredeneerde ik dat de jacht waarschijnlijk 's ochtends vroeg en aan het eind van de middag plaats vindt. Ik had ook helemaal geen schoten gehoord. Dus besloot ik het erop te wagen. Verderop hing een bord wat mijn gedachten bevstigde. Inderdaad jacht vn 06:30 tot 09:30 en van 16:00 tot 21:00 uur. Het was bijna 15 uur, dus dat kon. Al vond ik het wel een beetje spannend of een of andere fanatiekeling niet had bedacht dat hij wel een uurtje eerder kon beginnen vandaag,

Ik kwam een meneer tegen (hij sprak naast Frans ook wat Nederlands) en vrieg hem naar de jacht. Hij zei dat er maar af en toe gejaagd werd en dat ze meestal vanuit een hoge toren diep in het bos op langslopend wild jagen. Dat stelde gerust. Het pad steeg nog steeds en het bos was dicht. Het pad waar ik overheen liep was wel breed, dus ik ging er van uit dat jagers me wel zouden zien. Het bos lag echt links en rechts van me. Verderop werd het bos meer open en ging het pad weer dalen. Hier was weer veengebied en dus was het pad weer modderig.

Ik kwam uit bij de verharde weg en moest linksaf een smal pad in. Dit kwam via een trap uit bij een beekje en een tunnel onder het spoor door. Even dacht ik dat ik door het beekje zou moeten lopen, maar er lag een paadje langs. Het was erg donker in het tunneltje, maar het was niet lang. Na het tunnltje stak ik een weg over en liep ik het centrum van Stavelot in. Ik kwam over een grooot plein en daarna langs de abdij. Ik liep nog een stuk door omdat ik dacht dat k zo bij de auto zou komen, maar iets zei me dat ik niet voorbij de abdij had gemoeten. Ik had vooraf enkele parkeerplaatsen opgeslagen in Google maps alleen wist ik eigenlijk niet op welke parkeerplaats ik de auto nou daadwerkelijk had neergezet. Met de sattelietbeelden kon ik wel zien waar et moest zijn en inderdaad had ik voor de abdij af moeten slaan. Dus weer terug en naar de auto gelopen. Er blijkt ook een andere GR route door Stavelot te gaan, dus waarschijnlijk had ik dat vlaggetje vanmorgen gezien.

Omdat ik vlak bij de watervallen van Coo was, wilde ik daar ook even gaan kijken (vandaar dat ik vanmorgen al naar Spa was gefietst). Het was maar 10 minuutjes met de auto. In Coo liep ik over de brug naar beneden en wilde op het strandje een foto maken, maar daar kon je niet meer komen. Op de weg er naar toe was een ingang van Plopsa Coo geplaatst en ik vroeg de meneer of ik een foto mocht maken op het strandje, maar dat mocht niet. Ik  mocht alleen verder als ik een entreeticket zou kopen. Ik vroeg hem of dit vroeger anders was en inderdaad, ze hebben dat veranderd. Voorheen kon je er vrij rondlopen en betaalde je alleen voor de attracties, maar nu dus niet meer. Er stond ook nog eens een hoog hek wat het uitzicht op de watervallen wegnam. Echt belachelijk vond ik het. Ik kon wel over het hek kijken en zo dus wel een foto en een selfie maken. Ik kon dus ook geen frietje eten zoals ik bedacht had. Gelukkig was er boven bij het bruggetje (langs de weg, dat wel) een frtiterie waar ik frietjes heb kunnen eten.

Na dit bezoekje ben ik naar Spa gereden om de fiets op te halen en daarna ben ik terug naar de camping gegaan.

Fietsen: 23 km
Wandelen: 18 km

Maandag:

Vanmorgen ben ik al op tijd opgestaan en heb alle spullen weer in de auto ingepakt. Ik heb de sleutel en het beddengoed ingeleverd en ben naar Vielsalm gereden. Het was een graad of 6 maar hoe dichter ik bij Vielsalm kwam, hoe kouder het werd. Op sommige plekken was het gras zelfs nog wit van de vorst.

Ik heb de fiets in Vielsalm vlak bij de kerk gezet en ben daarna naar Stavelot gereden. Na een uur en een kwartier onderweg zijn kon ik eindelijk om kwart voor 10 van start met het wandelen. Eerst door Stavelot, langs de abij en daarna naar de rivier, de Amblève. Ik liep de bebouwing uit en begon aan een klim door het bos. De hele wandeling van vandaag ging door het bos. Af en toe passerde ik een weg of een klein gehucht, maar het was vooral bos. En dan paden met links en rechts van mij bos. Dicht bos, meer open bos, donker bos, groen bos, bos met veel mos. Ik heb het allemaal gezien vandaag. Ik zag best veel paddestoelen, de verandering in de natuur naar de herfst is echt begonnen.

Toch vond ik het niet echt een mooie etappe. Ik daacht toch meerdere keren "Ben ik hier nou helemaal voor naar de Ardennen gekomen? Thuis kan ik ook door het bos wandelen. Het was een korte etappe vandaag, na 4 uurtjes was ik terug bij de fiets. Toen was het wel nog een uur terug fietsen naar Stavelot. Het eerste (langste) stuk ging over de weg, maar was grotendeels vlak. Daarna kon ik de laatste 6 km over een Ravel fietsen, heel fijn weer.

Eenmaal terug bij de auto ben ik naar huis gereden. Het was fijn de laatste dagen!

Wandelen: 16 km
Fietsen: 19 km

 

Totaal gewandeld Ardennen:  111 km

Totaal gewandeld GR5 :   495 km