Marokko 2

 Vrijdag 28 april

Toen we vanmorgen opstonden was het lekker fris buiten. Na een ontbijtje zijn we een korte wandeling gaan maken door de palmentuin. We moesten een weggetje inlopen en alsmaar rechtdoor tot we bij de rivier kwamen. Klonk simpel, tot we bij een T-splitsing kwamen. We zijn daar links gegaan maar kwamen geen rivier tegen. Na een tijdje zijn we omgedraaid. Wel was de wandeling mooi, tussen de honderden palmbomen door.

Om 09:30 zijn we vertrokken naar Merzouga, een rit van 4,5 uur. Het eerste stuk ging over een grindweg dus ik twijfelde of we wel goed zaten, maar het leek erop van wel. We kwamen nu wel over de Draa rivier, waar vrouwen de was deden. Het was een heel erg mooi eerste stuk van de route. We reden echt door kleine dorpjes van het Marokkaanse platteland. We zagen mensen op ezels rijden, mensen vulden jerrycans bij waterpunten in het dorp, kinderen zwaaiden langs de weg. Aan onze linkerkant zagen we een prachtige bergketen en rechts zagen we af en toe de rivier tussen de palmbomen door.

Op een gegeven moment kwamen we op de grotere weg naar het plaatsje Nkob. De grote weg bestond uit lange rechte wegen. Af en toen was het asfalt wat hobbelig, maar over het algemeen konden we hier prima doorrijden. Tenzij er een hooi-vrachtwagen voor ons reed. Die zijn hier toch absurd beladen. Het hooi wordt boven de vracht wagen nog enkele lagen links, rechts, voor en achter gestapeld, ondersteund met constructie van houten palen. Onze race-auto trekt lekker op, dus inhalen was geen probleem.

Het landschap was steeds anders. Grote open vlakte, vlaktes met bomen af en toe een dorp of grotere plaats. In de buurt van Rissani begon meer zand en de zandduinen werden in de verte zichtbaar. We hebben in Rissani geluncht en zijn daarna naar onze afgesproken plek gegaan in het plaatsje Hassilabied, vlak voor Merzouga. Het zand kreeg een gele, oranje kleur en we zagen af en toe een kleine windhoos die het zand mee de lucht in nam. 

We werden welkom geheten door Hassan, waar ik via mail a contact mee had gehad. We kregen Berber thee en we stapten in de auto naar een andere plek. Hier was een soort van verzamelpunt voor de dromedaris-tochten. Er was een heerlijk zwembad waar we nog even konden zwemmen voor we vertrokken. Er fijn, want het was hier inmiddels boven de 40c. Toen we nog in de auto zaten was zelfs de 45c aangetikt!

Deze plek lag prachtig, meteen aan de rand van de zandduinen de we konden zien vanuit het zwembad. Het water was niet zo heel warm, dus ik was snel afgekoeld, maar Ilse heeft lang gezwommen.

Opeens kwam Hassan ons weer halen om te vertrekken, maar toen zaten we nog in onze bikini. We hebben ons snel omgekleed en zijn toen met Hassans auto naar de dromedarissen gebracht. 

Er gingen nog 3 mensen met ons mee. We hadden een mini-karavaan van 5 dromedarissen.

We hadden een doek om ons hoofd gekregen tegen de warmte, al leek het op de dromedaris niet zo warm. Het waaide een beetje en het was wat later op de middag, dus de ergste hitte was weer weg. 

Na een tijdje rijden door de duinen stopten we op een plekje om te sandboarden. We gingen op het sandboard zitten en gleden zo een heuvel af. Heel leuk. 

Doordat we straks ineens zo moesten haasten hebben we onze fles water in de tas laten zitten die met de auto naar het kamp wordt gebracht. Dat was niet handig om zonder water in de woestijn te zijn. Ilse had hele erge dorst. Tja, het was niet anders. We reden verder op onze dromedarissen naar een zandduin. Daar keken we naar de zonsondergang. Het was iets te bewolkt, maar toch leuk. Toen de zon weg was reden we nog een stukje verder tot we bij ons kamp kwamen. Het is een vast kamp, waar standaard tenten staan. In de tent stond een groot bed en er was ook een toilet en douche aanwezig, luxe zo! Er stonden al allemaal lampen klaar in het kamp wat er heel sfeervol uitzag.  

Ondanks de mooie tent wilden we graag buiten slapen en dat was mogelijk. Na een uitgebreid diner buiten in de woestijn en daarna een kampvuur waar muziek gemaakt werd en ik zelfs nog met de andere gasten van het kamp heb staan dansen, is ons bedje voor vannacht klaar gemaakt. Ilse vroeg zich af waar de dromedarissen waren en Hassan wilde het ons wel even laten zien. En zo liepen we om half 12 door de woestijn om naar de dromedarissen te gaan kijken.

Toen we terug waren konden we lekker onder de sterren slapen. Prachtig! Heerlijk om het windje in ons gezicht te kunnen voelen. 

Zaterdag 29 april

Toen ik rond 5 uur wakker werd was er een prachtige sterrenhemel te zien. Het was een tikje fris, maar dat mocht de pret niet drukken. We konden nog even blijven liggen, maar ik had wel de wekker gezet om de zonsopgang te kunnen zien. Ilse vond het wel prima, die bleef lekker in haar bed liggen.

Ik ging samen met wat anderen op een (kleine) duin achter het kamp zitten tot de zon op was. Daarna heb ik Ilse wakker gemaakt, maar ze had er nog geen zin in. Ik ben naar de tant gegaan om de spulletjes weer in te pakken. Toen het ontbijt klaar was heb ik Ilse toch maar uit bed getrokken. Ze had nog nooit zo lekker geslapen zei ze.

We hebben gegeten en na een tijdje zijn we weer op onze dromedarissen gestapt om terug te gaan naar het startpunt van gisteren. We namen nu wel de kortere route, niet meer langs de hoge zandduinen, maar wat meer rechtstreeks. Het was toch een mooi tochtje en vooral leuk.

Hassan bracht ons met de auto terug naar de mooie locatie met het zwembad. Het water was frisjes, maar Ilse heeft toch lekker gezwommen. Het was ook nog vroeg, 9 uur pas. We hadden voor vanavond niks geboekt zodat we eventueel een extra nacht in de woestijn konden slapen. We waren het er allebei over eens dat het heel erg leuk was, maar we hoeven niet nog een keer. 

Dus hebben we op Booking.com gezocht naar een hotel voor vannacht. Mét zwembad en uitzicht op de duinen.

We reden eerst nog even naar het stadje Merzouga. De weg stopt zo’n beetje in de duinen. Heel mooi.

Het was hier heel druk en we hebben even snel gekeken, het bleek het eindpunt te zijn van een marathon (iets met Sables). Tjezus, het is boven de 40c en mensen lopen een marathon door de woestijn. Ieder z’n ding.

We wilden eigenlijk niet weer lunchen in een restaurantje, dus we kochten 2 zaken chips en wat koud drinken en zijn naar het geboekte hotel gereden. We konden pas om 14 uur inchecken en het was pas 12 uur, maar we mochten wel al het zwembad in. Dus hebben we de hele tijd bij het zwembad doorgebracht. Heel fijn!

In de middag kwam er nog een Nederlands gezin, dus Ilse heeft weer gezellig kunnen spelen. Ik heb wat kleren gewassen, dat droogt hier zo. 

Vanavond eten we in het hotel.