Marokko 1
Marokko
Dinsdag 25 april
Ilse en ik gaan deze meivakantie naar Marokko! Marijn en Sanne hebben ons in de middag weggebracht naar het station in Eindhoven. Daar hebben we de trein gepakt naar Brussel Zaventem Airport. Na een overstap in Breda reden we België in en kwamen we uiteindelijk aan bij het vliegveld. Met een roltrap en daarna een lift kwamen we in de vertrekhal. Het controleren van de bagage ging snel en ook de paspoortcontrole verliep vlot.
We waren dus ruim om tijd, om 17:15 zaten we al op een bankje om te wachten tot de vlucht zou vertrekken om 19:40.
Even later kwam er een melding dat we een half uurtje vertraging hadden. Rond 19 uur zijn we naar de gate gegaan. Het instappen duurde érg lang, het leek alsof die medewerkers dit nog niet eerder hadden gedaan. Zo werd het 5 over 8, maar we zaten nog niet eens in het vliegtuig! Uiteindelijk zijn we rond 20:45 uur vertrokken, ruim een uur later.
Op zich niet erg, maar het zou al laat zijn als we in Marrakesh aankwamen en dat was nu dus nog een uur later. Na een vlucht van 3 uur en een kwartier zijn we geland in Marrakesh. We zaten bijna achterin het vliegtuig en konden daarom als een van de eerste achter uit stappen. we gingen door de douane, daarna wilde een mannetje nog zien of we wel echt een stempel hadden en daarna kwam er nog een tassencontrole. De riad waar we vanavond slapen had een chauffeur geregeld die al op ons stond te wachten, dus het was erg fijn om meteen te kunnen vertrekken.
De taxi reed tot een bepaald punt waar we opgehaald werden door iemand van de riad. Hij nam ons het laatste stukje mee door de smalle steegjes. Het is behoorlijk warm, ook nu nog.
We kregen koude flessen drinkwater, hebben onze tanden gepoetst en zijn snel in bed gedoken.
Woensdag 26 april
Ik werd al vroeg wakker, Ilse sliep nog lekker. Tegen half 8 werd ze wakker en zijn we opgestaan. We wilden om 8 uur ontbijten, want om half 10 hadden we een afspraak voor een fietstocht met een gids door Marrakesh. Dus netjes om 8 uur zaten we klaar. Ilse’s telefoon gaf 9 uur aan, maar ik kreeg dat niet aangepast. Ze was met Sanne aan het appen en vroeg hoe laat het bij hun was. Sanne zei dat het bij hun 10 uur was. Dat zou betekenen dat het bij ons 9 uur was! Ik heb gegoogled wat de tijd in Marokko was en daar stond ook 9 uur! Ik kreeg lichte paniek nu. Ik heb meteen met het fietsbedrijf gebeld, want het ging ons niet meer lukken om daar m half 10 te zijn. Gelukkig zei die man meteen dat we bij de tour van 15 uur konden aansluiten. Poe, gelukkig! Toen konden we toch nog rustig ontbijten.
Na het ontbijt zijn we de soeks van Marrakesh gaan ontdekken. Het is een wirwar van straatjes, vol met kleine winkeltjes waar ze echt zo veel verschillende dingen verkopen: lederwaren, kleding, specerijen, souvenirtjes, lampen, kippen, schildpadden, karren met ezels ervoor, slagers die hun vlees open en bloot op de toonbank hebben liggen, we hebben echt van álles gezien. De lol is juist om en een beetje in te “verdwalen” zonder dat je echt verdwaalt. Alleen zijn de smalle straatjes erg druk en is er ontzettend veel te zien en rijden er ook nog allemaal brommertjes keihard doorheen. Ilse vond die maar eng.
We hebben een paar uur achter elkaar rondgedwaald en geluncht bij een restaurantje. Hierna zijn we teruggelopen naar de riad om even te relaxen. Het was vandaag 39 graden, echt enorm warm! Gisteren in Nederland was het 10 graden.
We hebben een uurtje gerelaxed en zijn om 14 uur naar Pikala Bikes gelopen waar we de fietstocht gereserveerd hadden. Met 5 deelnemers en een gids gingen we op weg. Onze eerste stop was bij het mausoleum van Sidi Bel Abbès, een van de 7 heiligen van Marrakesh. Er komen vaak mensen om te bidden, offers te brengen en om wonderen te vragen. Er zat een groepje gehandicapte en blinde mensen. De mensen in Marrakesh geloven dat het deze heilige is die ervoor zorgt dat deze mensen eten krijgen. En dus komen veel mensen hierheen om eten te doneren. Het mausoleum staat in een moskee. Op het terrein is ook een fontein. Blijkbaar is het zo dat er vroeger water aangevoerd werd vanuit het Atlas gebergte. Bij deze fonteinen, die door de hele stad staan, konden mensen zich opfrissen en drinken.
Hierna fietsten we verder, naar een publieke bakker. Deze zat verstopt achter een deur, binnen was het helemaal zwart van de rook. In iedere wijk is zo’n bakker waar mensen hun deeg af kunnen geven en waar de bakker er dan brood van bakt. Later kan het brood dan afgehaald worden.
We gingen verder door de smalle straatjes van de medina. Dit was voor Ilse echt een stresservaring, ze vond het niet leuk. Ze heeft ook niks gezien, alleen de fietser voor haar. 🙂
Ik vond het wel mooi om hier te fietsen. We kwamen door een straat met allemaal specerijen, heel mooi uitgestald. Ook de geuren waren steeds weer anders. Van wierook en kruidige specerijen, tot een vieze rioollucht. En overal mensen. Het voelde alsof we door een warme föhn reden. We stopten nog bij een pleintje in de Joodse buurt en reden toen naar een café waar we een heerlijk verkoelend, maar vooral verfrissend drankje kregen van citroen en munt. Heel lekker en goed voor de dorst. We konden even op adem komen en zijn daarna het laatste stukje gaan fietsen. We maakten een fotostop bij de Koutoubia moskee, de oudste moskee van Marrakesh, zeker zo’n 700 jaar. Vanuit deze stop fietsten we naar het nieuwe deel van de stad, Guéliz. Wat een verschil. Mooie brede wegen en asfalt. Nu was Ilse aan het zingen op de fiets, dit vond ze duidelijk prettiger. Na 3 uurtjes waren we weer terug bij het startpunt.
We zijn teruggelopen naar het grote Djemaa el Fna plein. Inmiddels kennen we al een beetje de weg als we op het plein zijn. Onderweg kwamen we een houtbewerker tegen die met zijn voet op een vijl en ronddraaiend hout schaakstukken maakt. Ik wist van mijn vorige keer in Marrakesh dat ik dit mooi vond om ye zien. We bleven staan kijken en hij maakte voor Ilse in een handomdraai een houten kettinkje. (Nou heb ik zo’n zelfde kettinkje thuis in een la liggen, maar Ilse is er hélemaal weg van). Ze liep inmiddels wel wat meer gewend door de marktstraatjes. Ze leek zelfs even de charme ervan te zien.
Terug bij het plein gingen we naar restaurant Toubkal, aanbevolen door de meneer van onze riad. Het was er lekker en goedkoop, dat zien we graag. We aten een heerlijke kip shoarma en friet met uitzicht op het plein. Er gebeurt hier vanalles. Zo reed er een man voorbij op een fiets met een aap voorop en we horen continu trommels en fluiten van de slangenbezweerders. Na het eten zijn we even naar de riad gelopen om vervolgens een rondje over het plein te maken. Vooral in de avond komt het tot leven. Het was er een drukte van belang. Maar, iedereen daar wil iets van je. Dat maakt het lastig om ergens te kijken en al helemaal om te filmen of een foto te maken. Dat wordt niet gewaardeerd, tenzij je je portemonnee trekt. Voor je het weet zit er een aap in je nek, of een slang. We stonden even op een afstandje stil bij een groepje slangenbezweerders, maar Ilse schrok zich rot toen er ineens een man met een slang voor haar neus stond. Die had ze even niet aan zien komen.
Ik had vooraf al gedacht dat Ilse de drukte van de stad too much zou vinden. Daarom blijven we hier maar 1 dag en gaan we morgen weer vertrekken. Vannacht slapen we nog een keer in onze riad.
Donderdag 27 april
Vanmorgen zijn we om 8 uur gaan ontbijten zodat we op tijd konden vertrekken. Na het uitchecken liepen we naar de bushalte aan de andere kant van het plein war de bus naar het vliegveld zou vertrekken. Hier gaan we de huurauto ophalen. We werden diverse keren gevraagd om met een taxi te gaan, maar mijn Nederlandse zuinigheid wilde liever 3 euro p.p betalen voor de bus, dan 15 euro voor de taxi. Tot een chauffeur ons aanbood om voor 3 euro p.p met de taxi mee te gaan. Hij had nog 2 toeristen geregeld, dus met z’n vieren werden we naar het vliegveld gebracht. Top! We waren hierdoor al eerder dan gedacht, om half 10. We haalden de auto op en kregen een zwarte Ctroen C3 met een rood dak. Mooie auto! Nadat we alles een plekje hadden gegeven en de navigatie aan stond gingen we op weg. We reden het eerste stuk nog in Marrakesh, maar we hoefden gelukkig niet het hele drukke gedeelte in. Het was prima te doen. Na een minuut of 20 waren we de (relatieve) drukte uit en was het landschap heel open. We reden door dorpjes en grote lege landschappen. Langzaamaan kwamen de bergen in zicht en klommen we rustg omhoog. Na een uur of 2 rijden kwamen we bij de Tizi-n-Tichka pas, een bergpas door het hoge atlas gebergte. Via haarspeldbochten klommen we omhoog. Onderweg zijn we een paar keer gestopt om het uitzicht te bekijken. De kleuren om ons heen veranderen voortdurend. Op sommige plekken is de aarde echt terracotta-rood, op andere plekken weer geel, bruin, oranje of groen. Schitterend!
Na de pas namen we de afslag naar de kasbah van Telouet. Een rustpunt voor de begeleiders en duizenden dromedarissen die in karavanen van de sahara naar Marrakesh trokken. Een deel van de kasbah is open voor bezoekers. Het was mooi om er rond te wandelen, ons inbeeldend dat hier 150 jaar geleden al mensen rondliepen op weg naar bijv hun slaapkamers of de eetzaal. Er waren prachtige mozaieken en houtsnijwerk te zien.
Na een korte stop reden we weer verder naar Ouarzazate. We reden door de Ounila vallei. Waw, wat was dit stuk mooi! We zijn een paar keer gestopt. Door de kloof loopt een rivier en dat zorgde voor een strook van diepgroene begroeïng. De wanden hadden een heel kleurenpalet van verschillende kleuren en vormen. Het uitzicht was steeds anders.
We kwamen langs Aït Ben Haddou waar we een fotostop hebben gemaakt. We bezoeken deze plek uitgebreider over een paar dagen.
In Ouarzazate reden we naar de Atlas studios. Hier zijn diverse delen van films opgenomen en er zijn nog decors te bezichtigen. We kregen een rondleiding van een gids. We kwamen op de set van de markt van de film Aladdin en bij verschillende decors van Astrix en Obelix. Er waren ook onbekende decors, en niet alles wordt natuurlijk bewaard. In een deel van de studio’s verderop zijn delen van Game of Thrones opgenomen. Dat was het paleis van de drakenprinses. En we zagen mummykisten van de film “The Mummy”. Alles was van plastic en piepschuim, maar het leek allemaal echt. Aan de achterkant van de decors waren palen om het rechtop te houden. We vonden het leuk om hier even rond te kijken.
Het laatste stuk ging naar het plaatsje Agdz. De wegen waren echt goed en we konden lekker doorrijden. We stopten nog bij een uitzichtpunt waar 2 kloven samenkwamen, je zag de kloven tussen de bergen liggen. Het lijnenspel in de bergen en de kleuren waren weer prachtig.
Vlak voor Agdz kwamen we langs een bekende berg in de vorm van een tajine, Jebel Azegza. Het was nog een klein stukje naar onze accommodatie van vannacht: Le Chant des Palmiers. Alle kamers liggen in kleine geboutwjes op het terrein. We kregen een mooie kamer en er kon gezwommen worden. Er was nog een Nederlands gezin, dus Ilse had het meteen naar haar zin.
Het is een prachtige plek, met allemaal palmbomen en heel veel bomen en planten om de huisjes heen. Het was vandaag weer ver boven de 30 graden, zelfs in de bergen, maar omdat we veel in de auto zaten, hebben we er weinig last van gehad. Vanavond eten we kip van de barbecue in de accommodatie.
Reacties
Een reactie posten