Surf en Safari

Vrijdag 29 april

Vanmorgen werden we weer verwend met een lekker en heel uitgebreid ontbijt. Na het ontbijt vertrokken we met de auto naar Arugam Bay. Onze chauffeur was de man van de gastvrouw. We reden Ella uit en hadden een van de mooiste uitzichten ooit. We keken uit op Ella Gap, de kloof tussen Little Adams Peak en Ella Rock. Super! Grillige bergen vol groene bomen. Een stukje verder zagen we allemaal apen in de bomen zitten. Dit was een andere apensoort dan we eerst gezien hadden. De staart van deze sort was langer.

Ik had gevraagd om te stoppen bij Ravana Falls, we kwamen langs deze waterval, waar ik even een foto kon maken. Deze waterval hadden we vanuit Little Adams Peak ook zien liggen.

De weg naar Arugam Bay duurde 3 uur en langzaam zagen we het landschap om ons heen verdwijnen. Heuvels vol thee maakten plek voor uitgestrekte rijstvelden en suikerriet. De stadjes waar we doorheen reden waren kleiner en de natuur meer aanwezig. We zagen een mongoose en een varaan op de weg en enkele grote groepen waterbuffels. Ook heel veel vogels, met name pauwen. Die hebben we niet eerder zo veel gezien.

We kwamen rond een uur of 13 bij onze nieuwe accommodatie, Arne’s Place. De plek wordt gerund door 4 broers, stuk voor stuk enorm vriendelijk. 

Het was hier behoorlijk warm en dus besloten we te gaan zwemmen. De accommodatie elf heeft geen zwembad, maar hier vlakbij ligt een groot hotel waar je tegen betaling gebruik mag maken van het zwembad. Hier zijn we lekker 2 uurtjes geweest. Daarna zijn we terug gegaan naar ons huisje, waar we de spullen hebben gepakt voor Ilse’s eerste surfles. Mahir, een van de broers is een surfinstructeur en hij nam ons mee naar Peanut Farm Beach. Er zijn meerdere surfplekken langs de kust. Deze was vandaag het meest geschikt. Op de weg er naar toe in de tuktuk zagen we een olifant in de rijstvelden staan! Later zagen we ook nog een varaan op een klein zandweggetje dat naar het strand ging. Ik grapte nog dat het een verlaten, geheim strand leek, maar toen we er aankwamen waren we niet de enigen. Toch was er ruimte genoeg voor iedereen. Het was een mooi strand, met grote rotsblokken in het water. Voor de tsunami was hier een pinda farm, vandaag de naam. 

Ilse kreeg eerst op het strand uitleg over wat ze moest doen en toen gingen ze het water in. Ze had het snel onder de knie. Mahir was grappig en geduldig en Ilse had de tijd van haar leven. Soms als ze moesten wachten op een goede golf dan spetterden ze elkaar nat, of hij gooide haar van de surfplank. Ze vond het geweldig. Ze bleef maar opnieuw het water in gaan, ook als ze van de surfplank af viel. 

Na 1,5 uur werd het wat schemerig en gingen we terug. Nu zagen we dezelfde olifant, maar een stuk dichterbij de weg én een stukje verder stond er nog een. Zo vet, om deze dieren zo maar tegen te komen.

Terug bij ons huisje hebben gedoucht en even lekker op bed gelegen. Om een uur of 19 wilden we wat gaan eten, maar bij de accommodatie hadden ze geen eten. Een van de broers verwees ons naar een restaurantje verderop in de straat. Het was een heel gezellig restaurant, met allemaal lichtjes en tafeltjes op het strand. Die waren al vol, maar wij zaten toch vlak bij het strand. We bestelden iets te eten en hebben vervolgens 2 uur (!) moeten wachten tot het kwam. Het was al half 10 geweest. Zo slecht! Het eten was wel lekker, maar dit was echt te laat. Na het eten liepen we terug naar het huisje. In het huisje kreeg ik ineens enorme hoofdpijn en last van mijn maag, dus zijn we lekker naar bed gegaan.

Zaterdag 30 april

Vanmorgen hebben we eerst uitgeslapen, daarna hebben we een ontbijtje gegeten. Om 10 uur kwam Mahir met de tuktuk voor de volgende surfles. Deze keer gingen er ook 2 anderen mee om te surfen.

Ilse ging de zee in, pakte de golf en surfte als een pro. Ze was helemaal trots op zichzelf en wij op haar. Opnieuw was ze helemaal in haar element. Soms viel ze er af en dan peddelde ze weer terug om het nog een keer te proberen. Het ging echt goed. Haar Engels gaat ook steeds beter, ze heeft meteen een nieuwe afspraak met Mahir gemaakt voor een derde surfles, morgenvroeg.

Na bijna anderhalf uur was het weer genoeg. Het is wel vermoeiend dat surfen en als je moe wordt dan lukt het ook minder goed. We reden met de tuktuk terug en zagen een grote groep waterbuffels. Surfen en safari in één.

Vanmiddag zijn we bij het huisje gebleven. We waren allebei moe en ik voelde me nog steeds niet fit, dus ik ben even een uurtje op bed gaan liggen en Ilse heeft met haar tablet in een hangmat gelegen. Even een relax-middag.

Om kwart voor 4 werden we opgehaald voor een safari in de Pottuvil lagoon. Met een bootje met een lokale visser gingen we een groot meer over, dat in verbinding staat met de zee. In de mangrove bossen zit heel veel wildlife. We zagen al snel 2 olifanten die in het water aan het spelen waren. We zagen verschillende arenden en waterbuffels. Er zitten ook krokodillen en ook apen worden vaak gezien, maar die waren vandaag te goed verstopt. We maakten een stop om uit een een kokosnoot te drinken en zagen lokale vissers hun netten uitgooien, om garnalen te vangen.

Het was een heel rustgevend tochtje. De tuktuk chauffeur bracht ons weer terug naar ons huisje. We hebben vanavond gedineerd met biscuitjes. In de accommodatie was een vis-barbecue, maar dat durfde ik niet aan met mijn maag. We duiken weer vroeg ons bedje in.

Zondag 1 mei

Ik heb goed geslapen vannacht en voel me een stuk beter. Nu begon Ilse te klagen over buikpijn. We hebben allebei maar een lichte fruitsalade gegeten als ontbijtje. We zijn om 9 uur gaan surfen. Het was vandaag gelukkig een stuk bewolkter en lang niet zo heet als gisteren. Het was wel druk in het water en de golven waren hoog. Het surfen ging iets minder goed dan gisteren. Ilse kreeg een surfboard van iemand anders tegen haar hoofd en viel vaker van haar surfboard af. Toch heeft ze een paar keer super goed op de golven kunnen surfen. Mahir was erg lief. Ze was dan ook diep verdrietig toen het surfen afgelopen was. Tja, zo gaat dat met reizen. Je komt ergens, het is er leuk, je leert nieuwe mensen kennen en dan ga je weer weg. We kunnen hier nog 5 dagen blijven, maar dan zouden we andere leuke dingen missen en uiteindelijk moeten we toch gaan. Daar was ze het wel mee eens.

Terug bij het huisje hadden de jongens een prutje voor mij gemaakt met rijst, soep en kruiden. Dat helpt bij maagpijn. Super lief van ze. Ilse was in het huisje en had enorm veel pijn in haar buik. Ik vermoedde een paar dagen geleden al een blaasontsteking, maar had de afgelopen dagen niks gemerkt. Nu had ze heel erg veel pijn en besloot ik met haar naar een dokter te gaan. Dat was ook weer een ervaring op zich. Onder een overkapping stonden stoelen die dienst deden als wachtkamer. Achter een scherm wat we kennen uit oude films was een tafel waar de dokter zijn diagnose stelde. Ze kreeg zetpillen als ontstekingsremmer, die konden we op de wc meteen een zetten. Er zat een kikker op de wc-pot. 

Ze kreeg ook 2 verschillende tabletten tegen urineweginfectie, vitmine C pillen én het advies om heel veel te drinken. Vooral kokosnoot. Daarna moesten we bij de apotheek nog een zalfje halen voor de pijn. Nou hopelijk helpt het. 

Onze chauffeur die ons naar Arugam Bay gebracht had was inmiddels gearriveerd en na een uitgebreid afscheid van de jongens van Arne’s Place zijn we vertrokken.

We zagen de omgeving weer helemaal veranderen. In de omgeving waar we nu zijn, zijn dichte bossen en rotsachtige bergen. Na dik 2 uur rijden kwamen we bij onze nieuwe accommodatie, Yala Avian Eye Safari. De accommodatie ligt midden in de natuur. Hier is niks toeristisch in de buurt. Hier woont een gezin waarvan zoon Bhagya zelf 2 huisjes heeft gebouwd waar toeristen kunnen verblijven. Ook heeft hij een jeep waarmee hij safari’s aan kan bieden. Bij aankomst kregen we een heerlijk glas lime-juice van moeder. Bhagya vroeg ons of we later zin hadden in een wandeling. Tuurlijk, zeiden wij. Dus na een uurtje kwam hij ons ophalen. Hij zei dat we met de jeep gingen omdat het misschien zou gaan regenen. Oké, nu was ik wel heel benieuwd waar we naar toe zouden gaan, maar we lieten ons verrassen. We reden de weg op, het dorp uit en ik zag dat hij rond aan het zoeken was. Ineens zei hij “Karen look up front, an elephant”. Wauw, er stond gewoon een olifant op de weg! We reden er vlak langs en de slurf kwam de jeep in. Bhagya zei dat hij naar eten zoekt. Ik was blij dat ik niks in mijn tas had zitten, maar Bhagya bleek koekjes bij zich te hebben. Beetje jammer, want daar ben ik geen voorstander van. Daar krijg je naar mijn mening agressieve dieren van, omdat ze dan verwachten eten te krijgen. Bhagya leek het niet zo’n probleem te vinden. We reden verder en zagen nog een olifant en nog een en nog een. Geweldig! We zijn de tel kwijt geraakt, maar het waren er zeker 6 of 7. Het was een leuk ritje en dan moet de safari morgenvroeg nog beginnen.

Toen we terug kwamen bij het huisje had moeder voor ons gekookt. Vader was bezig om kokosnootolie te maken. Hij hakt kokosnoten doormidden, haalt het vruchtvlees eruit en laat dat 4 dagen drogen in de zon. Daarna wordt het handmatig in een machine gedaan waar het geperst wordt. Door de ene uitgang stroomt de olie en uit de andere uitgang komt de pulp. Dat wordt weer verkocht al dierenvoer. 

We aten rijst met verschillende schaaltjes met curry’s en groentes. Sommige lekker, andere minder lekker. We hadden gevraagd om “not spicy”. 

We hebben nog even met Bhagya gepraat. Het gesprek van de dag is toch wel de economische crisis, daar begint iedereen wel over en dat snap ik ook. De president schijnt 3 cargo-vliegtuigen met cash-geld naar Oeganda gestuurd te hebben als investering, wat op niks uitgelopen is. De Sri Lankanen voelen zich bestolen. Daarnaast bestaat de regering uit leden van 1 familie. De president, de premier, allerlei ministers, het zijn allemaal broers, zussen, neven en nichten. Het volk wil het aftreden van de president. Hij zou nou toegezegd hebben dat hij de premier gaat vervangen (las ik op een Nederlandse website) maar daar weten ze hier niks van. Bovendien gaan ze daar niet mee akkoord, ze willen dat de president opstapt. Bhahya vertelde dat vanaf vrijdag het hele land dicht gaat tot de president aftreedt. Dat is voor ons dan wel weer iets om in de gaten te houden. Mogelijk rijden er dus ook geen treinen en bussen etc.

Na het eten en het kletsen zijn we naar het huisje gegaan. Morgen moeten we vroeg opstaan, dus gaan we vanavond op tijd slapen.

Maandag 2 mei

Om 5 uur ging de wekker. We hebben ons aangekleed en stonden mooi om 5:40 klaar bij de jeep. Het was net licht aan het worden. We reden naar de ingang van Yala noord, de Gange entrance. Bhagya haalde de tickets en toen reden we het park in. We reden over een enorm hobbelige weg en het was heel dichtbegroeid. Zo had ik me Yala niet voorgesteld. We zagen de nationale vogel van Sri Lanka. Het lijkt op een haan met een langere staart. Het is dat Bhagya zei dat het een speciale vogel was, anders had ik gedaan dat het een haan was. We reden rond en keken, maar we zagen geen dieren. We kwamen bij rotsen uit en Bhagya was heel erg aan het zoeken, maar we zagen niks. Na een tijdje reden we terug en staken we de weg over, de echte ingang van Yala in. Hier waren de wegen een stuk beter en het was ook weidser. We zagen heel veel herten en vogels en kwamen bij een groot meer. Hier was een dam gemaakt, Het gebied is onder water gezet om de dorpen in de omgeving van water te kunnen voorzien indien er grote droogte is. Hierdoor zijn de bomen in het meer dood gegaan, wat er ook wel weer mooi uitzag.

We zagen mongoose, een soort van vos, arenden, pauwen en andere vogels waarvan ik de namen niet ken. Ook lag er een krokodil in de zon.

Verderop reden we langs een rivier waar we nog een paar keer een krokodil zagen liggen. We zagen een uil en ijsvogeltjes. Helaas waren die steeds te snel weg om ze op de foto te kunnen zetten. Ik vond de natuur in het park erg mooi. We kwamen bij een ander meer waar we een baby olfantje zagen, helemaal alleen. Mogelijk is hij de kudde kwijt geraakt, of is hij verstoten, omdat hij bijvoorbeeld ziek is. Ilse wilde hem wel meenemen. We zagen een groene soort grote parkieten in de boom. We bleven hier een tijdje staan omdat hier wel een olifanten komen drinken. Vandaag niet. Bhagya hoorde een hert in de verte een bepaald geluid maken, wat ze maken als er een luipaard in de buurt is. Helaas was het te diep in de jungle. We reden verder en kwamen langs nog meer waterplekken. We zagen nog een paar krokodillen en veel waterbuffels. Deze liggen in bijna elke waterplas wel enkele.

We zijn hierna langs verschillende plekken gereden waar Bhagya wel eens een luipaard gezien heeft. Daarom waren we vanmorgen ook eerst aan de andere kant naar de rotsen gegaan. Soms liggen ze daar. Maar helaas, vandaag was niet onze geluksdag, we hebben geen luipaard weten te spotten. De laatste avonden heeft het veel geregend in dit gebied waardoor er in de jungle voldoende water te vinden is. In juli en augustus, in de droge periode, komen ze vaker naar drinkplekken toe. Bhagya vond het heel jammer dat we geen luipaard hebben gevonden. Maar dat is op safari gaan, je weet nooit wat je gaat zien. In het zuidelijke deel van Yala hadden we misschien meer kans gehad, omdat daar veel meer jeeps zijn en die elkaar informeren als er een luipaard gezien wordt. Maar daar komt het dus voor dat verkeersregelaars ingezet moeten worden om de jeeps een voor een te laten passeren om een luipaard te kunnen zien. Er zijn op een dag wel 300 jeeps in het park te vinden. Hier waren we alleen. En dat was een bewuste keuze.

Op de weg terug zagen we nog een olifant op de weg en toen was de safari echt voorbij.

We kregen een ontbijtje van moeder en hebben daarna onze spullen weer ingepakt. De chauffeur uit Ella die ons hierheen gebracht had bleef vannacht in de buurt bij zijn oma slapen en wilde ons vandaag nog wel naar Udawalawe brengen. Prima. We konden hem appen als we terug waren van de safari. Zo gezegd, zo gedaan. Om 10 uur hebben we hem een bericht gestuurd. Hij zou zo komen, maar moest nog even voor zijn oma langs de dokter. Dik 2 uur later was hij er en konden we vertrekken. Hij liet ons wel van alles zien, mango-bomen, suikerrietplantage, pindavelden, hij kocht eetrijpe mango’s en een kokosnoot. Om een uur of 15 kwamen we in Udawalawe. Ik had een huisje met een zwembad geboekt. Ilse was hier erg blij mee en keek er al de hele dag naar uit. Na 3 minuten was ze klaar met zwemmen en ging ze op bed liggen met haar tablet. Zucht, pubers…

Ik ben nog even bij de rivier achter het huisje gaan kijken (“ik ga echt niet mee hoor, ik hoef geen rivier te zien”). 

Om half 6 zijn we naar het Elephant Transit Home gegaan. Hier worden jonge wees-olifantjes opgevangen. Om 18 uur kregen ze eten. In kleine groepjes renden ze naar het hok waar ze melk kregen en daarna liepen ze naar een plek waar takken lagen om te eten. Heel leuk om te zien. Helaas begon het al te schemeren, dus goede foto’s maken lukte niet. Na een half uurtje ging het licht uit. Er bleek een stroomonderbreking te zijn en het was meteen het einde van het kijken naar de olifantjes. 

We wilden naar een restaurantje en dat ging gelukkig, ze konden toch wel koken. Na het eten zijn we met een zaklamp terug gewandeld naar de accommodatie. Rond 10 voor 8 ging de stroom weer aan en daarmee gelukkig ook de airco. Het is hier weer behoorlijk warm.

We hebben wel een kamerupgrade gekregen. We hadden een kamer geboekt met een ventilator en we kregen een kamer met airco. We hebben ook 2 twee-persoonsbedden, dus lekker veel ruimte vannacht.