Tempel van de Tand en thee

Maandag 25 april

Vanmorgen konden we uitslapen. En dus waren we al vroeg wakker. Zul je altijd zien. We hebben de tassen weer ingepakt en zijn een ontbijtje gaan eten. Het was weer erg warm vandaag. Om 9 uur kwam Krishan ons halen. Hij had zijn vrouw en kindje bij zich, zij reden mee naar Kandy. Zoals afgesproken gingen we eerst naar een school n Sigiriya. Helaas waren er vandaag geen kinderen, maar we kregen wel een rondleiding.

Voor we naar Sri Lanka gingen kwam ik er tijdens de voorbereiding achter dat er veel armoede is in Sri Lanka. Meer als ik had gedacht. Via Facebook kwam ik bij een organisatie van een Nederlandse dame, Srilankan Hope for Children. Ik stelde voor om kinderkleding mee te nemen. Ilse en ik mochten beide 25 kilo bagage meenemen ik het vliegtuig en zoveel hadden we zelf niet nodig. Het aanbod was heel erg welkom. We reisden daarom met onze eigen rugzakken en 2 boodschappentassen vol kleding en wat speelgoed naar Sri Lanka. Tijdens het bezoek aan deze school heb ik een deel van het speelgoed achtergelaten. De leerkrachten waren er erg blij mee.

Tijdens onze rondleiding door de school vielen er wel wat dingetjes op. Zo had een van de gebouwtjes van de school geen glazen ramen, maar betongaas. Er stonden veel tafels en stoelen in de lokalen, in iedere klas zitten 40 kinderen. Er waren geen computers of digi-borden aanwezig. Boeken en schriften waren er ook niet, de leerkracht vertelde dat de kinderen deze mee naar huis nemen omdat het in school aangevreten wordt door bijvoorbeeld muizen. Er was een schommel en een glijbaan bij de speelplaats voor de jongste kinderen, maar de oudere kinderen hadden alleen een plein van zand. Er stond wel een Boeddhabeeld op het plein.

Het was een basisschool voor de klassen 1 t/m 5 (groep 3 t/m groep 7). In een gebouwtje waren 3 lokalen naast elkaar, verbonden door een gang, maar er was alleen maar een halfhoog muurtje tussen het lokaal en de gang, dus de lokalen stonden in open verbinding met elkaar. Er moet op school wel discipline zijn om hier te kunnen leren. Ilse bedacht zich dat het niks voor haar zou zijn, ze zou steeds afgeleid worden door de andere leerkrachten en kinderen. Goed dat ze het heeft gezien. Ze vond het gebouw er op het eerste gezicht niet zo slecht uitzien, maar na de rondleiding vond ze het toch wel armoedig.

Na het bezoek reden we verder. We kwamen nog door Dambulla, langs de Gouden Boeddha.Hier vroeg ik om even te stoppen voor een foto. IK had een paar dagen geleden alleen de Boeddha op de foto gezet, maar toen ik de foto later bekeek zag ik dat je helemaal niet kon zien hoe groot deze is, omdat je geen referentiekader op de foto ziet. Kreeg ik mooi een herkansing.

Krishan wilde ons per sé naar een spice garden brengen. We gaan hier morgen ook al naar toe, dus ik had zaterdag al gezegd dat we daar niet naar toe hoefden. Vandaag begon hij er weer over en zeiden we opnieuw dat we dat wel over konden slaan. Hij stond erop dat we toch gingen, dit was de beste spice garden die er was. Ik dacht nog dat hij het zijn vrouw en kindje wilde laten zien, dus we stemden in. Maar toen we er waren bleven zij allemaal in de auto zitten. Met lichte tegenzin liepen we die tuin in waar een jongen ons meteen vrijblijvend info kwam geven. Hij werkte daar niet, maar studeert in Kandy voor dokter. Yeah right. We liepen een vaste route waar hij bij iedere plant een verhaaltje had ingestudeerd en vooral vertelde welke fantastische producten (crème, olie, etc) van deze natuurlijke kruiden en specerijen worden gemaakt. Uiteraard waren al deze producten in het winkeltje aan het einde van de rondleiding te koop. “Bedankt meneer, maar we moeten gaan”.

We hadden namelijk een afspraak met Natasja van de organisatie Srilankan Hope for Children. Dus snel door naar Kandy. Wat een drukte hier in de stad. Het is écht een grote stad, niks voor ons. We namen afscheid van Krishan en zijn vrouw en brachten onze tassen naar de kamer. Vanuit het hotel namen we een tuktuk naar een bar waar Natasja op dat moment was. Zij zal de tassen meenemen zodat de kleding uitgedeeld kan worden daar waar het nodig is. We hebben via de organisatie ook een kindje gesponsord, waardoor het schoolgeld voor een jaar voor hem betaald wordt. Ilse en Sanne hebben geld gesponsord voor zijn broertje. In de tassen zat ook voor hem nog een cadeautje. Ik hoop dat hij het krijgt. Natasja komt al jaren in Sri Lanka en ziet echt wat een invloed de economische crisis heeft. Ik benoemde dat ik het zo druk vind op straat, maar zij gaf aan dat het best wel rustig is. Ze ziet echt verschil. De mensen hebben het zwaar. We hebben een tijdje zitten kletsen en hebben toen afscheid genomen.

We liepen door het centrum van Kandy naar het meer. Wát een mensen hier op straat. Echt de chaos van een grote stad. Er kwam een man naast ons lopen die vroeg of we hem nog kenden van het hotel, hij was de kofferjongen. Dat was niet zo, ik had al gelezen over deze tactieken. Ze willen met je aan de praat raken om je op die manier de stad te laten zien en wat geld te verdienen. Daar gingen we niet in mee. Ilse vond het maar eng, ze dacht dat het een zakkenroller was. Ze voelde zich niet op haar gemak in de drukte.

We kwamen bij het meer van Kandy en liepen er langs, naar de Tempel van de Tand. Dit is de belangrijkste tempel van Sri Lanka, omdat de hoektand van Boeddha hier ligt. Al eeuwenlang wordt deze tand op een belangrijke plek bewaart, o.a. in de Koningssteden waarvan Polonnaruwa er een was. Hier heeft de tand in diverse tempels gelegen. Iedere dag komen honderden mensen naar de tempel om te bidden en bloemen te offeren. De tand zelf is niet te zien, die ligt in een gouden kistje in een groot altaar.

We hebben niet het hele tempelcomplex bekeken, er was nog 1 andere ruimte waar een groot Boeddhabeeld stond en waar het verhaal van de tand op doeken stond getekend. Hier hebben we gekeken en toen zijn we weer weggegaan.

We kwamen weer bij het meer en zagen een groot winkelcentrum. Ilse wilde graag haar eigen simkaartje en dat mocht. Voor 1 euro 50 heeft ze nu haar eigen data.

We liepen door naar de markt waarbij een andere man ons aansprak met de vraag of we hem nog herkenden van het hotel. Hij kon ons nog herinneren van gisteravond. Ja daag, meneer, geen interesse. Nou was Ilse er helemaal klaar mee. Ze dacht dat iedereen ons zou overvallen. “Ik wil weg hier, ik voel me niet op mijn gemak”. Ik wilde teruglopen via een markt, maar daar voelde ze niks voor. We hebben nog even gekeken bij de fruitmarkt, maar ze wilde snel doorlopen. We gingen naar het station waar we alvast treinkaartje hebben gekocht voor de trein van woensdag. Tickets zijn vaak uitverkocht en er waren nu al geen 2 plekken meer beschikbaar naast elkaar. Nou ja, dat is niet erg. We hebben ieder een stoel in dezelfde coupé, dus misschien kunnen we ter plekke wel ruilen met iemand.

Hierna liepen we terug naar het hotel. Er is een zwembad op het dak. Vanuit hier hebben we een goed uitzicht over een deel van de stad en de heuvels erachter. We kunnen ook het gouden puntdak van de Tempel van de Tand zien.

Ilse kon even plonzen en afkoelen in het zwembad voordat we naar een dansshow gingen. De Kandy Lake Dance Club. We kwamen iets te laat aan vanwege het spitsuur, het was erg druk op de weg. Maar ze waren nog niet begonnen en er stond maar een klein groepje toeschouwers, dus het was de vraag of het door zou gaan. Gelukkig ging het door en zo zaten we met 11 toeristen in een hal voor zeker 500 mensen naar een show te kijken. Het goot er ondertussen uit buiten, maar gelukkig zaten we droog.

Er werden verschillende dansen opgevoerd met mooie kostuums. Het was leuk om een keer te zien. Aan het einde van de show werd er nog over hete kolen gelopen.

Toen we buiten kwamen was het gestopt met regenen, dus dat was fijn voor ons. We namen een tuktuk terug naar het centrum om ergens te gaan eten. Ilse wilde per sé friet dus zijn we naar de Burger King gegaan. De prijs was behoorlijk voor Sri Lankaanse begrippen. Maar waarschijnlijk eten we de komende tijd rijst, dus toe maar.

We namen een tuktuk terug naar het hotel waar Ilse nog gezwommen heeft in het donker. Daarna zijn we gaan douchen en toen naar bed.

Dinsdag 26 april

Hoewel ons hotelkamer aan de straatkant van een drukke weg lag, hebben we goed geslapen. We hebben alles weer ingepakt en waren mooi op tijd klaar. Voor vandaag hadden we een tuktuk tour geregeld. Krishna kwam ons ophalen om ons naar Nuwara Eliya te brengen. Hij was om 6 uur vanmorgen al vertrokken en het was nu kwart over 8. We reden deze keer niet richting het drukke centrum van Kandy, maar de andere kant op, de stad uit. Het duurde wel een tijdje voor het wat rustiger was. Al snel ging de weg omhoog en dat is vandaag eigenlijk veel het geval geweest. We stopten ergens bij een bakkertje voor een ontbijtje. Ilse had een koek en ik nam op advies van Krishan een visbroodje. Lekker, maar oeh, spicy!

Na ongeveer een uurtje tuktukken stopten we bij een spice garden. Deze jongen was ook een student (toevallig) en was een stuk minder spraakzaam dan zijn collega van gisteren. Hij liet ook minder zien. Nou hadden we het allemaal al wel gezien en gehoord, dus dat gaf niks. Deze jongen was wel sympathieker. En nu hadden we wel tijd voor en nekmassage. We hebben nog even in het winkeltje gekeken. Ik had gisteren een crème van de Sandalwood-boom op mijn hand gekregen. Ik vond de geur erg lekker en de jongen van gisteren zei dat ze daar ook parfum van maakten. Ik wilde vandaag kijken of ik het ergens zou zien, maar hier hadden ze ook alleen de crème. Ilse had Jasmijn-olie die ze erg lekker vond, Maar wat ze hier hadden was om te verdunnen en dan te verstuiven als luchtverfrisser in je huis of kleding. Nou ja, hij heeft zijn fooi gehad.

We reden door. Onderweg zagen we hele lange rijen mensen staan bij de benzinestations. Allemaal met een jerrycan in de handen. Volgens Krishna komt er iedere dag 1 vrachtwagen en dat is het. En die is zo leeg.

Al snel kwamen we in het gebied van de theeplantages. We stopten bij een theeplantage waar pluksters aan het werk waren. We mochten kijken en foto’s maken. Ilse mocht helpen.

Vanaf hier zagen we tijdens het rijden vele heuvels vol met theeplanten. We waren inmiddels behoorlijk geklommen en hadden mooie uitzichten tijdens het rijden.
We stopten bij Glenloch Tea Estate, een theefabriek. Hier kregen we een rondleiding door de fabriek en werd het proces uitgelegd. Daarna mochten we witte, groene, zwarte en speciale thee proeven. De speciale was een mix van de witte en groene thee. De thee is hier behoorlijk aan de sterke kant, erg bitter. Dat werd tijdens de rondleiding ook verteld. Eerst worden de geplukte bladeren te drogen gelegd, dan krimpen ze al met 50%. Daarna komen ze in grote bakken waar ze worden versneden. Daarna wordt de thee geselecteerd op een lopende band met gaten van verschillende grootte. De fijnste blaadjes smaken het sterkst. De grotere bladeren minder sterk. Omdat over de hele wereld verschillende smaken in trek zijn wordt de thee over de hele wereld verkocht in de verschillende groottes. Nadat de thee is geselecteerd wordt deze gebrand en gezeefd. De takjes en twijgjes worden gescheiden van de blaadjes en de thee wordt in grote bakken opgeslagen. Dit gaat naar de veiling waar de grote theemerken de thee kunnen kopen en vervolgens in hun eigen fabrieken verwerken tot ze in de theezakjes zitten. Een heel proces, mooi en leerzaam om te zien.

Aan een theetopje wat geplukt wordt zitten verschillende bladeren. Het binnenste blad dat vaak nog dicht is wordt gebruikt voor de witte thee. De blaadjes die net open zijn, zijn voor de groene thee. En voor de zwarte thee wordt de complete top gebruikt.

Na de theeproeverij gingen we naar het begin van de plantage waar Ilse zelf de thee mocht plukken. In het begin vond ze het wat lastig, maar al snel kreeg ze er lol in. Het was een leuk bezoek.
Toen we wegreden kwamen we langs een boom met avocado’s. Die groeien in dit gebied veel.

De weg ging verder naar de Ramboda watervallen, erg bekend in dit gebied. We mochten kijken, maar ik vond het helemaal niet zo indrukwekkend. Ik google-de en zag een hele andere foto. Wat bleek, de Ramboda falls lagen een stuk hoger, maar het pad naar het uitkijkpunt was afgesloten omdat er vorige 3 mensen in de waterval zijn gevallen. Ze waren nu bezig met veiligheidswerkzaamheden. Jammer, maar helaas. Toen we stonden te kijken werden we achtervolgd door een oud vrouwtje dat op de foto wilde. We gaven haar wat kleingeld. Later zijn we gestopt bij een uitkijkpunt op een waterval en de omgeving.

Weer wat verder kwamen we terecht in een Hindoe feest. Ze vieren het nieuwe jaar. Veel muziek en mooi versierde wagens.

Hierna begon het klimmen pas echt. Haarspeldbocht na haarspeldbocht reden we omhoog. Ilse had een tijd geleden haar trui al aangetrokken omdat het hier wel wat kouder was. Vooral in een rijdende tuktuk. Om een uur of 1 kwamen we in Nuwara Eliya. Een stadje, maar bij lange na niet zo druk als andere plekken die we gezien hebben. Of we raken eraan gewend, dat kan ook. We gingen naar ons hotel voor vannacht, Unique View hotel en namen afscheid van Krishna.

We kregen een hele mooie kamer, met inderdaad een mooi view. Het was nog vroeg op de middag en hoewel Ilse eigenlijk de hele middag wilde gamen en videobellen vond ik dat echt te lang. Ik wilde naar een waterval in de buurt, maar dat zag Ilse niet zitten. Dus werd het een compromis. We zouden in het stadje iets gaan eten en dan terug naar de kamer gaan. Ons hotel ligt op een heuvel, dus hier waren geen tuktuks. Daarom liepen we omlaag naar de grote weg, maar daar aangekomen konden we het centrum al zien liggen. Dus gingen we lopen. Er zijn echt maar weinig andere toeristen in Sri Lanka. Vandaag heb ik 3x blanke mensen gezien. En het voelt toch een beetje alsof de mensen naar ons kijken als wandelende dollarbiljetten. Ze willen allemaal iets van ons.

We gingen een eettentje binnen en Ilse bestelde een stuk cake en ik een broodje kip. Not spicy. Het smaakte lekker.
Ilse kocht nog een lolly voor op de hotelkamer en toen namen we een tuktuk terug. De rest van de middag hebben we gerelaxed op de kamer.