Pieterpad deel 1

Donderdag 2 januari

 We zijn al om 7 uur weggegaan. Het was 2 uur en een kwartier rijden naar P+R Haren. Eenmaal daar geparkeerd liepen we naar de bus, die nét voor dat we het bus perron op kwamen weg reed. En bedankt. Dus moesten we 10 minuten wachten op de volgende. Die bracht ons naar station Groningen. Niet gewend om te reizen met het ov, vergat ik om uit te checken. 

Maar we waren op tijd om in de trein naar Winsum te stappen. Leuk dit, want we gaan bijna nooit met de bus en de trein. In Winsum aangekomen stond de bus naar Pieterburen al klaar. Wat een tocht. Om half 11 kwamen we eindelijk aan in Pieterburen. Onze eerste stop was het zeehondencentrum. Daar konden we de 3 pups zien die deze winter gered zijn. Er zijn 2 soorten zeehonden in de Waddenzee, de grijze zeehond (met een spitse snuit) en de gewone zeehond (met een ronde snuit). De grijze zeehond krijgt pups in de winter, de gewone in de zomer. We liepen een rondje door het (kleine) centrum waar we enkele zeehonden konden zien die ziek zijn en hier verblijven tot ze weer beter zijn en vrijgelaten kunnen worden. We gingen mee met een rondleiding waarin verteld werd hoe het werkt als een zeehond gevonden wordt en wat het centrum allemaal doet als hij binnengebracht wordt. Zij helpen tussen de 300 en 500 zeehonden per jaar. Dat vond ik best veel. We mochten kijken in de keuken waar de vis bereid wordt en in de operatiekamer en we zagen zeehonden die net binnen gebracht waren in de intensive care. Heel interessant! Hierna heeft Ilse nog even zitten luisteren bij een presentatie over botten. Hier was ook een schedel van een zeehond en mocht ze de tanden voelen. Want hoe lief de zeehondjes er ook uit zien, het zijn roofdieren en ze hebben dus scherpe tanden.
Op een gegeven moment moesten we toch echt weggaan hier om met ons eigenlijke doel te gaan starten: Het Pieterpad. We hebben eerst een stuk appeltaart gegeten en toen hebben we onze rugzakkken omgedaan. Een meneer heeft een foto van ons gemaakt en toen waren we er klaar voor: De start van het Pieterpad.

Het was zo koud vandaag! Het pad liep door open vlaktes en de wind waaide zo koud! We hadden wel thermo-ondergoed aan, dus ons lijf was wel warm, maar vooral ons gezicht voelde koud. Dus  de sjaals goed hoog. Ik kan nou niet zeggen dat ik dit stuk echt mooi vond. Al liepen we wel een keer over een bruggetje en soms langs boerderijen. Het was ook grijs en nevelig, ik denk dat het er anders uit ziet als de zon schijnt. We waren blij toen we in een dorpje kwamen, in Eenrum. Hier hebben we een warme chocomel gedronken om weer warm te worden. We hadden nu al bijna 5,5 kilometer gelopen. Toen we opgewarmd waren gingen we verder.

In Mensingeweer liepen we door leuke straatjes langs een molen en over een heel steil bruggetje. Hierna hebben we voor het eerst het boekje erbij moeten pakken om te kijken hoe de route verder ging. We zagen  geen vlaggetje meer. Tot nu toe hadden we de route goed kunnen volgen door de vlaggetjes te volgen. We kwamen uit op een fietspad langs het water. Er leek maar geen eind te komen aan dat fietspad. Uiteindelijk was het bijna 3 kilometer lang. Poeh, dat is dan toch wel saai lopen. Op deze stukken vroeg Ilse dan ook regelmatig hoe ver het nog was. Maar daar heb ik dan ook geen antwoord op. 

Het werd al donker toen we Winsum inliepen. We hebben een reflecterend vestje en lampjes bij ons die we aangedaan hebben. We zijn eerst naar de Albert Heijn gelopen om krentenbollen te kopen voor morgen, want dan schijnen we weinig horeca tegen te komen. En een pak chocomel die we bij ons gastgezin willen opwarmen om mee te nemen. Hierna zijn we naar ons gastadres gelopen. Winsum was mooi verlicht en rond half 5 kwamen we aan. Onze gastheren Melle en Gouw waren super aardig. We kregen eerst een kop thee en Gouw had Indonesisch voor ons gekookt. Ilse vond het niet zo lekker, maar ik wel! We hebben heel leuk en gezellig zitten praten. Na het eten zijn we naar onze kamer gegaan. Het was hier wel koud! Maar we hadden lekkere warme dekens. We zijn al vroeg gaan slapen.

Vrijdag 3 januari

We hadden afgesproken om om half 9 te ontbijten. Ik had nog wat moeite met opstaan, maar ons ontbijtje stond klaar voor ons. Na het ontbijt hebben we onze warme kleren aangetrokken en onze rugzakken weer ingepakt. Een paar dagen geleden was de weersvoorspelling dat het dit weekend droog zou blijven, toen hebben we besloten om te gaan. Maar gisteren in het restaurantje bij de appeltaart zag ik dat de voorspelling voor vandaag veranderd was. De hele dag regen! L

Het begon met miezerregen toen we vertrokken, maar het werden al gauw echte druppels. Het huis van Melle en Gouw ligt vlak bij de route, dus als snel waren we de vlaggetjes weer op het spoor. We hadden ons goed aangekleed, dus we hadden op zich geen last van de regen. Gelukkig was het niet meer zo koud. Dat was heel fijn, want hoe wel we waterdichte kleding hadden, waren mijn handschoenen niet waterdicht. Gelukkig was het warm genoeg om zonder handschoenen te wandelen. Nadat we Winsum uitgewandeld waren kwamen we weer op lange recht paden tussen de landerijen. Nergens plekjes om te schuilen, dus zat er niks anders op dan door te lopen. Na zo’n 2 uur kwamen we aan in Garnwerd. In dit dorpje is wel horeca, dus we verheugden ons op een warme chocomel. Het eerste café, aan het water was helaas gesloten, maar ernaast lag er nog een. Daar naar toe dus, maar helaas, ook dicht… Volgens google lag er aan de andere kant van de weg nog een café, maar ook hier hing een briefje voor de deur dat ze dicht waren. Gelukkig was het wel gestopt met regenen en zijn we op een bankje gaan zitten. Ik had kleine matjes geknipt van een oud isolatiematje om op te zitten. Dat was erg fijn! En we hadden onze warme chocomel die we vanmorgen nog opgewarmd hadden. Hé lekker, even een warme drank in ons lijf. We zaten bij een bijzondere boom, er hingen allemaal schoenen in. Gekke Groningers. We liepen verder en hebben heel leuk gekletst. Ilse vroeg van alles over mijn reizen naar Afrika en Australië, dus ik heb veel verteld. Af en toe was het droog en daarna begon de regen weer. Ik weet niet hoeveel soorten regen er zijn, maar volgens mij hebben we alles wel gehad. Toen we bij een bankje kwamen werden we verwelkomd door andere Pieterpadwandelaars. We zijn dus niet de enige gekken. Zij gingen net weer verder, wij zijn gaan zitten en hebben een krentenbol gegeten. In de regen. Het volgende dorpje dat we tegen kwamen was het dorpje Oostum. Eigenlijk is het niet eens een dorpje, volgens Wikipedia is het een gehucht. Gebouwd op een wierde Dankzij de tips op facebook wist ik dat hier een wc achter het kerkje was. Hè, dat luchtte op. Verder was er niks, dus na onze plasstop, gingen we weer verder. Op naar een manege met een coffeecorner. Daar dan maar even zitten en iets drinken. Na ongeveer een kilometer kwamen we bij de manege, maar ook deze was dicht! Oh wat een pech! De manege lag bij het water en daar stond wel een bankje, dus zijn we daar gaan zitten. Maar zitten in de regen is toch niet zo fijn, en dus zijn we snel toch weer verder gegaan. Ik had uitgerekend dat we vandaag zo’n 16 kilometer moesten lopen, maar er was een routewijziging. Dat wist ik wel, de wijziging was verder dan ik dacht. Het laatste stuk, waar we Groningen in liepen was weer erg lang. Het heeft er ook wel mee te maken dat je dan denkt dat je er bijna bent, maar dat het dan toch weer verder blijkt te zijn. En dat Ilse vraagt hoe ver het nog is en ik een inschatting maak, die dan toch niet helemaal blijkt te kloppen. De route kwam langs een zwembad waar Ilse mocht gaan zwemmen. Maar toen ik dacht dat het zwembad nog ongeveer 2 km lopen zou zijn, bleek dat er uiteindelijk 4 waren. We liepen inmiddels wel in Groningen en dan is er toch wat meer te zien om je heen. We kwamen lang een monument met allemaal schoenen. Dat staat symbool voor het aantal nationaliteiten in de wijk.

Bij het zwembad aangekomen is Ilse lekker gaan zwemmen en heb ik alle kleding te drogen gelegd. Gelukkig waren er geen andere mensen in de kantine, dus ik kon mooi wat stoelen gebruiken. Ilse heeft heel fijn gespeeld en lekker in het bubbelbad gezeten. Dat koste eigenlijk geld, maar ze mocht gratis van de badmeester. J en dat was heel fijn.

Ze heeft lekker 2 uurtjes gezwommen en daarna ging het zwembad dicht. We hebben onze, inmiddels droge, wandelkleren weer aangedaan en hebben onze tocht vervolgd. Het was donker dus ik was blij met onze lampjes. Voel je je toch wat meer gezien. Het was wel droog! Eindelijk. We liepen door Groningen, gelukkig waren de vlaggetjes goed te vinden. Onderweg naar ons slaapadres kwamen we langs een pizzeria waar we een hele lekkere pizza hebben gegeten. Hier na was het nog maar een klein stukje lopen. Betsy, onze gastvrouw voor vannacht woont in een klein flatje aan het Noorderplantsoen. Hier hebben we ook een kop thee gedronken en Ilse mocht het jeugdjournaal kijken. Ze gaf als tip om morgen naar het Forum in Groningen te gaan. Dat is een nieuw gebouw en je kunt naar het dak waar je over Groningen uit kunt kijken. We hebben inmiddels al besloten dat we morgen naar de auto terug gaan en dan naar huis, dus we hebben morgen tijd genoeg om even in Groningen rond te kijken. We zijn na het jeugdjournaal naar onze kamer gegaan, waar ik heb gelezen en Ilse op de tablet heeft gespeeld. Om 21:00 uur hebben we het weggelegd om nog even in bed te kletsen, maar 10 minuten later heb ik tegen Ilse moeten zeggen dat ik niet meer alles hoorde van wat ze zei. We zijn maar gaan slapen. We hebben vandaag 20,4 km gelopen. Wel wat verder dan gepland en gedacht. Wel knap.

 

Zaterdag 4 januari

Betsy had vanmorgen een lekker ontbijtje gemaakt met kleine broodjes uit de oven en een eitje. Een goed begin van de dag. Het was vandaag droog én niet zo koud, dus prima wandelweer! Toen we klaar waren om te vertrekken hebben we afscheid genomen. Nu konden we het Noorderplantsoen bij daglicht zien. We liepen dwars door Groningen. We liepen langs de grachten en we moesten even wachten toen een brug open ging. In het centrum zijn we van de route afgegaan. Naar de oude markt, het forum en de Martinitoren. Terug naar de kerk met een gouden toren waar we van de route afgegaan waren. Hier moesten we even zoeken om de vlaggetjes te vinden. Boekje erbij, we bleken een vlaggetje gemist te hebben. Dus een stukje terug naar die kerk en toen langs de kerk af, terug op de route. Soms is het een beetje twijfelen of we nog wel goed zitten omdat je soms zo lang rechtdoor moet, dat er dan geen vlaggetjes zijn. Dan is het toch steeds weer fijn om een vlaggetje tegen te komen. We kwamen lang het Gronings museum en toen bij het station. We liepen om het station  heen, over het spoor, over een brug. We hebben bij de action wat drinken gekocht maar kwamen op dit stuk ook geen cafe’s tegen. Toen we de drukte van de stad uit waren zijn we op een bankje gaan zitten om even uit te rusten. Daarna liepen we de natuur in. Het was een fietpad langs het water Geen horeca te vinden, maar volgens google zou er een eindje verder een hotel zijn. Hier konden we gelukkig wel naar binnen en hebben we eindelijk onze warme chcomel mét slagroom gedronken. En kunnen plassen.

Vanaf hier was het niet meer zo ver. Nog 1,5 uur ongeveer. We liepen door een mooi stuk in de natuur. We zagen paarden en eenden en een molen. We zijn nog gestopt bij een bankje voor iets lekkers en daar stond ook een mooi wegwijzerbord. 36 gehad, nog 447 km te gaan naar de Sint Pietersberg. We hebben wel meer kilometers gelopen dat die 36, omdat we natuurlijk ook af en toe van de route af gaan. Langzaamaan kwam Haren in zicht.  We lieten de route achter ons en zijn neer het transferium gelopen. Fijn om bij de auto te zijn. We zijn lekker naar huis gegaan. De rest komt de volgende keer. In totaal hebben de deze 3 dagen 45,77 kilometer gelopen. Ondanks de regen en de kou. Echt goed!